Kanımca en önemli sorunumuz hemşireliğin kimlik problemi. Halen bir ara eleman işi yapıyor olmamız. Yeri gelir hemşire, yeri gelir sekreter, yeri gelir teknisyen....

Sağlık alanı gün geçtikçe piyasalaşıyor; “performans sistemi”, “kalite yönetimi”, “müşteri memnuniyeti” ağızlardan düşmüyor. Emekçinin hali ise vahim.

Erkek hekim olunca halk “Hocam”, “Doktor Bey” diye hitap ederken, kadın hekim olarak “Hemşire Hanım” ile “Doktor Bey” arasında gidip geliyorsunuz.

‘Beş yıldızlı otel konforunda hastaneler açıyoruz’ denilerek açılan Mersin Şehir Hastanesini hemşire ve temizlik işçisi kadınlar anlatıyor.

Rosina, sanki sosyal yardım ziyaretlerine gidiyormuş gibi yapıp sendikal örgütlenmeyi şirketin burnunun dibinde ama gizlice yapıyordu.

Bakan Albayrak, BES’i överken “Artık vatandaşlarımız emekli olduklarında nasıl geçinirim kaygısı taşımayacak” dedi. Aslında Bakan, emeklilerin geçim sıkıntısı yaşadığını da itiraf etmiş oldu...

İstanbul Küçükçekmece’de yaşanan istismar olayına tepki gösteren kadınlar; ‘Benim canımı, çocuğumu koruyamayacaksa bu devlet ne işe yarıyor!’

Kreş kadınlar için oldukça önemli. Hem geçim derdine derman, hem çocukların psikolojisi ve gelişimi için çok fazla önem arz ediyor.

Bu yazıyı okuyup benim durumumda olan kız kardeşlerime diyorum ki, korkma, ne olursun cesur ol. Susma. İçinde biriktir cesaretini ve kır zincirlerini. Yalnız değiliz, biz kadınlar birlikte çok güçlü.

Ekmek ve Gül aracılığıyla sesini tüm Türkiye’ye duyuran, eğitim hakkı ve eşit koşullarda yaşama talebi ile tanıdığımız İranlı Derya hayalleri için artık üçüncü bir ülkede.

Eylül, ‘Hepiniz bu hikayeyi biliyorsunuz ama görmezden geliyorsunuz’ cümlesi kadar net, ‘kaç kişi olduk’ sorusu kadar gerçek. Anlatılan hikaye bilmediğimiz bir hikaye değil...

Eğitimlerinden koparılan kız çocukları çok küçük yaşlarda zorla kaçırılıp evlendirilerek bir işkenceye mahkum olurken, bunun değişebileceğinin örneği oluyor Hirut ve Avukat Meaze’nin verdiği savaş.

Dünya yeniden dizginsiz bir sömürü sisteminin pençesinde ağır sosyal felaketlere sürüklenirken 8 Mayıs 1945’i ve öncesini hatırlamak önem kazanıyor.

Kapıyı açan uzun boylu, bembeyaz tenli, sarışın kadının, güzelliğinden çok, dudağındaki kan kırmızı ruju dikkatimi çekiyor.

Özel hiçbir harcama yapılmıyor. İngiltere’de televizyon izlemek bile özel bir lisans gerektiriyor mesela....

Bu ay sık görülen ve birbirini tetikleyen hastalıklar grubuna dahil olan rinit ve astımı tanıyalım.

Mutlu olmadığınız, şiddet gördüğünüz bir evliliği devam ettirmek zorunda değilsiniz. Biz kadınız, güçlüyüz. Gücümüz, içimizde saklı. Açığa çıkaracak olan bizleriz.

Tek bir okuma bile neler değiştirir? Neler yeşertir yüreklerde... Krizin faturasını ödemeyi kabul etmeyen, sesimize güç veren tüm kadınlara selam olsun…

Günay Yılmaz, eski otel işçisi, yedi yıldır da bir pastanede ön servis ve satış elemanı olarak çalışıyor...

Ankara Üniversitesi Veterinerlik Fakültesinde yaşanan tecavüz suçunun ardından bir öğrenci: Bu olaylar sessizlikle karanlığa gömülü kalmayacak. Bize bunları yaşatanlar utanacak, biz değil!