‘7 AYLIK BEBEĞİME MAMA YERİNE SÜT İÇİRİYORUM’

28 yaşımdayım. 1 buçuk yıllık evliyim. 2+1 evde oturuyoruz. Ev kirası 600 lira. Eşim bir mobilya fabrikasında çalışıyor. Sabah 5’te evden çıkıyor. 2 bin 324 liralık asgari ücretle geçiniyoruz. En zorlandığımız nokta yedi aylık olan bebeğime mama fiyatların çok yüksek oluşundan dolayı mama yerine süt içirmek zorunda kalıyor olmam. Eşimi ücretsiz izne çıkardıkları için yeterli beslenemiyoruz. Oturduğumuz evde yalıtım olmadığı için evimiz ısınmıyor. Bu olanaksızlıklar yüzünden bebeğimin gelişimi geriden geliyor. Eğer mama alırsam bu defa bebeğimin diğer ihtiyaçlarını karşılayamıyorum. Gerek giyim olsun, gerek gıda olsun komşularım destek oluyor. Gelir seviyesinin düşük oluşu nedeniyle evimize et alamıyoruz. Evimize et en son 3 ay önce komşum adak kurbanı kestiğinde girmişti.
Asgari ücretin düşük oluşundan alım gücümüz kalmadı. Daha önce çalıştım, yine çalışırım lakin bebeğimi bırakabileceğim bir yer olmadığı için çalışamıyorum. Güvenliğinden emin olduğumuz ücretsiz kreşler olsa çocuğumu kreşe verip fabrika, hastane her yerde çalışırım. Bebeğimi bırakabileceğim hiç kimse yok, ailem de destek olmuyor. Asgari ücret ile çalışsam bile alım gücümüzün düşmesi yüzünden yol masrafı, bebeğin masrafları derken yine yeterli olmayacak. Bu yüzden asgari ücretin artması gerek. Alım gücünün kolaylaşması için en az 3 bin 500 lira olması gerekiyor.  Bu zorlu yaşam şartları yüzünden bebeğim için resmen hırsızlık yapabilecek duruma düşürülüyoruz...

B.Ö./Tuzluçayır

‘HER ŞEYİN FİYATI YÜKSELİYOR AMA BİZİM ÜCRETLER HEP AYNI’
Maskeyi tak evden çık. Sonrasında temizleyeceğim eve girerken tekrar değiştirmem isteniyor. Orada yenisini tak. İş bitmeden terliyorsun, “Arada değiştir” diyorlar. Bir daha yenisini tak, sonra çık eve gel. Tek başıma bile günlük dört maske değiştiriyorum, evdekileri hesaba bile katmadan. Yıkayıp tekrar kullanmasam benim buna nasıl gücüm yetsin.
Hijyen diyorlar, iyi güzel de su faturasını aza nasıl düşürsem derken bunu da yapamıyorum.
Eşim asgari ücretle çalışıyor. Onun maaşı sadece kiraya ve faturalara yetiyor, ben de çalışıp çoluğu çocuğu doyurmaya, okutmaya çalışıyorum. Yapılan her zam bizi daha çok zorluyor. “Yardım yapacağız” diyorlar ama sonucunu biz hiç görmedik. Maske dağıtacaklardı hani, nerede? Yardım yapıyorlarmış hani o da yok. Bol bol zam var sadece. Şimdi yeni yıl da geldi ki zamları gel gör.
Ev temizliğine gidince hiçbir şekilde hayat sigortamız yok. Şimdi pandemiden kaynaklı daha çok temizlik ilaçları kullanıyoruz. Bu sağlığa zarar veriyor, biliyorum ama ne yapalım, mecburuz. Aldığım para ortada. Nasıl geçineceğimizi şaşırmış durumdayız. Dolar yükseldikçe her şeyin fiyatı yükseliyor ama bizim ücretlerimiz aynı. Eşimin maaşı da aynı. Asgari ücrete ne zam yapacaklar ki? İnanın ki diyecek, söyleyecek çok şey var da ne bileyim işte yaşamaya çalışıyoruz diyelim.
Tuzluçayır’dan ev işçisi bir kadın

EVE MEYVE GİRMİYOR, SAĞLIKLI BESLENİN DİYORLAR

Sabah 10 akşam 10 çalışıyorum. Kocam da işçi ve çalışıyor. Çocukların üzerine kapıyı kilitleyip çıkmak zorunda kalıyorum. Çünkü çalışmak zorundayım, tek maaşla olmuyor. Devletler kendi kendileriyle savaşırken evde mücadele etmek kadın için hiç de kolay değil.
Haftada üç gün gidilen işler tamamen aksadı. “Biliyorsun korona var, eve gündelikçi almıyoruz” diyen de var.  Her yer işsiz kaynıyor diye verdiği paranın yarısını teklif eden de.
Ev kadınıysan bilirsin. Akşamki öğünü, sabahki kahvaltıyı, düşün düşün… “İşe giderken maskemi aldım mı? Aman maske tükenmesin maske başı para veriyoruz sonuçta” telaşımız var. Dert bin değil ki, kendimizi mi koruyalım tıkış tepiş otobüstekileri mi? İnsanların nefesini ensemizde hissederken ne kadar korunabiliyorsak o kadar işte. Her şeye zam gelmişken televizyonda konuşanlar “Şöyle beslenin, böyle giyinin iyi gelir” derken, çocuklara meyve alamayan bizler düşünen adam heykeline döndük. Pandemide muhtara söyleyerek ilmuhaberi çıkarttık, belediyeye yazıldık. Evde kaldık. Bir ara ekmeğe zam gelmişti, resmen sarsıldık. Çıkmış dolardan bahsediyorlar. Ben kendi Türk liramı bulamıyorum ki! Yok olmuş yok.

Güldane BÖĞRÜ/Tuzluçayır

Görsel: Undraw