HİNDİSTAN: 220 milyonluk işçi köylü grevi

Hindistan son yıllarda ülke tarihinin en büyük genel grevlerini yaşıyor. 2019’da 10 işçi sendikası konfederasyonu ve tarım örgütünün birlik olmasıyla başlayan ve 220 milyon insanın katıldığı grevler pandemide büyüyerek devam ediyor. Zira Modi hükümetinin işçi ve köylü haklarına saldırıları bitmiyor.

26 Kasım günü gerçekleşen ve 250 milyon kişinin katıldığı belirtilen “Mazdoor Kisan” (İşçi Köylü) Grevinin temel talepleri ise şunlardı:
-    Vergi mükellefi olmayan ailelerin hesaplarına 7.500 Rupi yatırılması;
-    İhtiyacı olan ailelere her ay 10 kilogram tahıl tedarik edilmesi;
-    Ücretlerin yükseltilerek Mahatma Gandhi Yasası olarak bilinen kırsal istihdam garantisi yasasının yılda 200 iş gününü kapsayacak şekilde genişletilmesi ve programın kentsel alanlarda da uygulanması;
-    Modi hükümetinin savunma, demiryolları, limanlar, havayolları, enerji, madencilik ve finans sektörlerindeki özelleştirmeleri durdurması;
-    Kamu teşekküllerindeki zorla işten çıkarmalara son verilmesi;
-    Herkes için emeklilik.

Greve sendikal örgütlülüğün olmadığı alanlardan emekçilerin, banka ve sigortacılık sektörü çalışanlarının, taksi sürücülerinin de katıldığı ifade ediliyor. Eğitimin ticarileştirilmesine karşı öğrenci birliklerinin de katılım çağrısı yaptığı greve kadınlar da güvenceli istihdam talepleriyle katıldı. Kent merkezlerine gelemeyen tarım işçisi kadınların dahi bulundukları kırsal alanlarda yan yana gelerek sosyal medya üzerinden greve destek mesajları yollamaları dikkat çekti. Bu ülkenin en ücra köşelerinde dahi Modi hükümetinin emek düşmanı girişimlerine karşı kadınlar arasında artan huzursuzluğun bir göstergesi olarak okunabilir.

KADINLARIN TALEBİ: GÜVENCELİ İSTİHDAM

Pandemi öncesinde resmi verilere göre kadınların iş gücüne katılım oranı yüzde 30’du. Ancak bu sayı ülke tarihinde hiçbir zaman gerçeği yansıtmadı. Gerçek sayının yüzde 75’in üzerinde olduğu tahmin ediliyordu. Pandemi süresince Modi hükümetinin plansız ve emekçilerin hayatını hiçe sayan tedbir uygulamalarından en çok etkilenen kesim de kadınlar oldu, özellikle de eyaletler arası ve kır-kent eksenindeki göçmen kadınlar. Hükümetin sosyal destek paketlerinin kırsaldaki uygulayıcısı olan kadınlar ise pandemi boyunca ‘huzur hakkı’ dışında hiçbir ücret almadan çalıştılar. İş gücüne katılan kadınların yüzde 94’ünü oluşturan örgütsüz ve kayıtdışı işçi kadınların en önemli talebi hala insanca yaşanacak bir asgari ücret ve kayıtlı/güvenceli istihdam.

GÜNEY AFRİKA: Kadınlar Toprak ve Barınma Hakkı için Yürüdü
Güney Afrika’nın Cape Town kentinde 11 farklı örgütün çağrısıyla bir araya gelen kadınlar yılın son ayına eylemlerle başladı. Çiftlik, balıkçılık, bahçe işçisi kadınların katıldığı yürüyüşün temel talebi barınma ve toprak. Toprak dağılımı yapılırken kadınların önceliğe konması ortak talep. Çiftlik işçileri ise pandeminin bahane edilerek işçiler için tedbir alınmadan yapılan boşaltmaların sona ermesini istiyor.
Toprak sahipleri pandeminin ekonomik etkileri yüzünden çiftlik yemekhanelerini kapatıyor, daralma tedbiri adı altında işçileri işten çıkarıyor ve kaldıkları barınaklardan kovuyor. Evsiz kalan işçilere şimdiye dek sunulan tek çözüm Cape Town belediyesinin barınakları. Buralar da oldukça kalabalık ve altyapı hizmetleri yok. Bu nedenle dile getirilen barınma hakkı talebi salgın koşullarında yaşama hakkıyla eşdeğer görülüyor. Ayrıca Tarım, Kırsal Kalkınma ve Toprak Reformu Bakanlığının toprak sahiplerine işleyen kira sözleşmelerini işçiler lehine düzeltmesini istiyorlar. Mevcut durumda çiftlik işçilerinin çocuklarından kira alınıyor ve 18 yaşına gelip okulu bitirdiklerinde ailelerinin kaldığı toprak sahibine ait yerleşimi terk etmeleri isteniyor.  

ARJANTİN: ILO 190 Sözleşmesini İmzaladı

Uluslararası Çalışma Örgütü’nin (ILO) 2019 yılında imzaya açılan 190 sayılı “İş Yaşamında Cinsel Tacizin Önlenmesi” Sözleşmesi uzunca bir süre imzasız kaldığı için uluslararası alanda geçerlilik kazanamamıştı. Dünyanın birçok yerinde sendika konfederasyonları ve kadın komisyonları imza atan ilk ülke olmak üzere bir rekabete girmişti. Pandemi döneminin en az hasarlı ülkesi ama kadına yönelik şiddetin yüzde 80 arttığı Uruguay 12 Haziran’da sözleşmeyi imzalayan ilk ülke oldu. 25 Haziran’da onu Fiji izledi. Bu iki ülkenin imzasıyla sözleşme uluslararası onay kazanmış oldu. Geçtiğimiz 11 Kasım’da ise Arjantin Parlamentosu 1’e 241 oyla sözleşmeyi imzalama kararı aldı. ILO 190 Sözleşmesi işyerinde cinsel tacizin önlemlesi için hükümetlere yaptırım uygulama ve işverenlere sorumluluk alma yükümlülüğü yüklüyor.

BREZİLYA: Bolsonaro’lu ilk seçimde kadınlar harekete geçti
Geçtiğimiz ay Brezilya’da gerçekleşen yerel yönetim seçimleri faşist Bolsonaro yönetiminde yapılan ilk seçim. 200 milyon nüfuslu ülkede 5.570 belediyede 19.000 belediye başkanı adayı ve 500.000 kent konseyi (belediye meclis) üyeliği adayı yarışıyor.
Bolsonaro kadın, göçmen ve yerli düşmanlığıyla nam salmış bir başkan. Pandemi süresince aldığı emek düşmanı tedbirlerle işçi düşmanlığı da Brezilya’nın bulaş ve ölüm oranlarında kırdığı rekorlarla belgelenmiş oldu. Hal böyle olunca yerel seçimler de Bolsonaro’ya güçlü bir itirazın örgütlenmesi olanağı olarak değerlendirildi. Özellikle de Afrika kökenli kadınların kampanyaları dikkat çekti. Zira kadınların yönetimde yer alma oranı bakımından Brezilya 192 ülke içinde 132. sırada. Tüm belediyelerin sadece yüzde 12’sinde başkan kadın. Brezilya nüfusunun yüzde 27’sini oluşturan siyah kadınlarda ise bu oran yüzde 3’e kadar düşüyor. Ülke nüfusunun yüzde 56’sı siyah ve melezlerden oluşuyor ve Bolsonarocuların kasım ayındaki seçim turundaki gerilemesine bakılacak olursa ilk kez “beyaz oyları” geride bırakacağı söyleniyor.

Fotoğraf1: Batı Bengal Tarla İşçileri Sendikası

Fotoğraf2: Freepik

Fotoğraf3: R4vi/Flickr (CC BY-SA 2.0)