Her 2 kadından 1'i hizmetler sektöründe, kadınların önemli bir kısmı ücretsiz aile işçisi olarak tarım sektöründe çalışıyor. "Kadınlara uygun işler" algısı, kadınları belirli işlere mahkum ediyor.

İstihdamdaki kadınlar, hangi konumda çalışıyorlar? İşçi? İşveren? Kendi hesabına çalışan? Ücretsiz aile işçisi? Nerede çalışıyorlar; işyerinde, evde, tarlada? Son 30 yılda nasıl bir değişim yaşandı?

Kadınların işsizlik haritası çok çarpıcı gerçekleri ortaya koyuyor. En yüksek işsizlik genç kadınlarda. Kadınlarda eğitim düzeyi arttıkça işsizlik de artıyor. İllere göre işsizlik tablosu ise vahim!

Türkiye’de zaten her üç kadından ikisi çalışma yaşamının dışında. İşgücüne katılan kadınların en sık karşılaştığı sorun ise işsizlik. Canımızı yakan işsizlik! Giderek büyüyen işsizlik!

Türkiye’de 15 yaşından büyük 20 milyon kadın, çalışma yaşamının dışında. 11 milyondan fazla kadın, sırtında evin tüm yükü ve çocuk bakımı olduğu için çalışamadığını söylüyor. Çözüm var mı? Var tabii!

Cumhuriyet tarihinin en düşük kadınların işgücüne katılım oranı yüzde 23.3 ile 2004 yılındaydı. Bugün rakam biraz daha yüksek ama hala kadınların sadece üçte biri çalışma yaşamında. Peki neden?

Türkiye'de çalışabilir yaştaki her üç kadından yalnızca biri çalışıyor. Avrupa'da kadın istihdamının yüzde 40'ın altında olduğu tek ülke Türkiye. Türkiye dünyada 189 ülke arasında sondan 20'nci.

Bulamadığımız işin acısı, çalışsak da bize yakıştırılmayan “işçi olma” hallerimiz, alamadığımız ücretlerin derdi, yatırılmayan sigortamızın geleceğimizi nasıl ipotek altına aldığı bu dosyada...