Mecburuz çalışmaya, paran olsa evde de hayat olur. Ne pişireceğiz derdin olmaz. Ama bugünler de geçecek diyerek umudumu yitirmemeye çalışıyorum. Her karanlığın bir aydınlığı vardır.

Yurtiçi kargo işçisi bir kadın: “Bu kadar çalışmamıza rağmen patron evinde oturuyor, biz saatlerce bunca kötü koşullarda çalışmak zorunda kalıyoruz.”

‘Hepimizi açlık ve ölüm arasında bırakıyorlar. İnsanlar açlıktan korktuğu kadar ölümden korkmuyor. Ben de öyle, işsiz kalmaktansa ölüm riskini göze alıp gidiyorum işe, çünkü ihtiyacım var.’

Eskişehir Organize Sanayide metal işkolunda çalışan kadın işçiler, korona günlerinde artan masraflara da, işte ve evde daha fazla çalışmaya da öfkeli...

Bu süreçte biraz olsun sendikaların sesinin çıkmasını istiyorum. Benim en önemli talebim işçileri mağdur etmeden, çalışmayı yasaklasınlar. Üretim durmazsa bu hastalık bitmez.

Ödenecek faturalar, kiralar ve borçlar var, eve ekmek götürmek lazım. Belli yaşın üstünde bir kadınsanız iş bulmak da çok zor…

Tam da bu dönemde, ödediğimiz vergilerin karşılığını almamız gerekirken, aldığımız tek şey devletin IBAN numarası oldu.

‘1 Mayıs dolayısıyla ben de taleplerimi dile getirmek istiyorum; İş yerimizdeki kreşin ücretsiz olmasını isterdim mesela. İşten atılma korkusu olmadan çalışmak isterdim.’

Bu 1 Mayıs’ta alanlarda olamasak da taleplerimizle, sloganlarımızla biz kadınlar her yerdeyiz. Koronaya rağmen; Yaşasın 1 Mayıs! Yaşasın kadın dayanışması!

Esenyurt'tan Selda 'Bu yıl 1 Mayıs'ta evlerimizi bayram yerine döndürelim' diyor.

‘Sendika üyesi kadın arkadaşlarla 1 Mayıs için talep ve kutlama için video çekimi yapma çabalarımız var. Her nerede olursak orada 1 Mayıs’ı taleplerimizle, şarkılarımızla kutlayacağız.’

Emeğimizin, haklarımızın, hayatlarımızın değersizleştirilmediği bir düzen için haydi kadınlar 1 Mayıs’a!

‘5 yıldır işsizim ve sosyal yaşamım yok. Bu süre boyunca iş aramama rağmen işverene göre yaşlı, devlete göre gencim. Umutsuzluktan dolayı iş aramayı da bıraktım.’

‘Savaşa, şiddete, baskıya, sömürüye, mobbinge, hükümetin bize dayattıklarına karşı, en çok da birbirimizden destek alarak bu günleri atlatacağız.’

İzmir Bornova’dan ücretsiz izne çıkarılan Birgül:: “1 Mayıs yaklaşıyor, benim durumumda binlerce kadın var. Devlet asıl bizlere destek paketleri açıklamalı ama mücadele etmeden olmayacak görüyoruz.”

Kocaeli Ekmek ve Gül Kadın Dayanışma Derneğinden Selda Arslan, salgın dolayısıyla başlattıkları dayanışma kampanyasını anlattı.

Fiziki mesafe gereği meydanlarda olamasak da, iş yerlerimizden, evlerimizden, balkonlarımızdan, sosyal medyadan, her nerede isek oradan haykıracağız daha güzel ve yaşanabilir dünya talebimizi.

New York tekstil işçilerinin grevinden bugüne kadın işçi hareketinin tarihsel deneyimlerine bakarak söyleyebiliriz ki; kadın işçilerin birliği bugün başka bir dünyayı mümkün kılmada rol oynayacaktır.

'Bir vatandaş olarak sesimi duyuramıyorum. Başvurduğum kapılar yüzüme kapanıyor. Sesimin duyulmasını istiyorum.'

Koronavirüsten önce kıt kanaat geçiniyorduk. Ekonomik kriz zaten yaşamımızı etkiliyordu, şimdi bu virüs yüzünden açlık sınırının altında maaş alan bizler daha derinden etkilenir olduk.