‘Sanki şiddet mağdurları toplanmışız, meğer ne çok tacize, şiddete uğramışız da sessizliğe gömülmüşüz.’

Nuriye Erdoğan Buca Evka 1 Kadın Kültür ve Dayanışma Evi Derneği üyesi kadınların Narlıdere’de sahnelediği ‘Gazoz Kapağı’ oyununa dair duygularını yazdı.

Ortaköy'de 70 lirayı geçen kumpir fiyatları, pahalı kafeler ve ışıltılı caddelerinin arkasındaki yaşamları, emeklilik gerçekliğini Ortaköy'de yaşayan bir kadın Ekmek ve Gül'e yazdı.

Metal işçisi bir kadın, Türk Metal’in örgütlü olduğu fabrikada kadın işçilerin çoğunlukta olduğunu, ancak bir kere bile kadın temsilcinin seçilmediğini söylüyor.

Bence şiddetin sebebi, çalışan sayısının yetersiz olması, polikliniklerin fiziki şartlarının uygun olmaması, hastaların randevu alamayıp bunun sorumlusu olarak bizi görmesi…

Her malın fiyatı sürekli artıyor. Her molada sürekli bu artan fiyatlar konuşuluyor. İşçiler o yüzden asgari ücret rakamını önemsemiyor, bir alım gücü tartışması olarak artan fiyatlar konuşuluyor.

Bence asgari ücrete zam gelmesi bir nebze çözüm olabilirdi ama tabii şunu da biliyoruz ki maaşa ne kadar zam gelse paralel olarak tüm temel ihtiyaçlara da ciddi zamlar geliyor.

Biz yıllardır fazla mesailerle maaşın üzerine çıkar biraz da olsa cebimizde para biriktirirdik. Ancak öyle ki şimdi fazla mesailer de kesilmeye başladı. Aldığımız ücretin üstüne çıkamaz hale geldik.

Ben pazar alışverişlerini sayıyla yaparken, bizim emeğimiz üzerinden servetlerine servet katanların en güzel gıdaları tüketmesi, en güzel giyecekleri giymesi bu kölelik düzenine olan öfkemi artırıyor.

İstanbul Salcomp Xiaomi fabrikasında çalışan kadın işçilerden Bartın'da yaşanan iş cinayetine ve vergi kesintilerine dair mektubumuz var!

‘Biz suç işlemiyoruz, işimizi geri istiyoruz, daha iyi şartlarda çalışmak, insan gibi yaşamak istiyoruz... Biz üreten, emek veren değil miyiz? Neden sesimiz duyulmuyor?’

‘Artık şunu diyorum, bari çocuk besinini okuldan alsın. Evde zaten yok. Bari devlet bunu karşılasın, en azından bir öğün sağlıklı doğru düzgün beslenebilsinler.’

Barış Manço Parkı'nın kafeye dönüştürülmesine karşı mahallelinin verdiği mücadele prıjenin iptal edilmesini sağlamıştı. Barış Manço Parkı sakini Burcu Aslan Seyyah mücadelelerini Ekmek ve Gül’e yazdı.

Özel bir ‘namus bekçim’ olduğunu öğrenmiş oldum. Aslında bana kimse bakmıyor, sanırım kendisi oturup, izleyip, kafasında kuruyor. Din adına. Dini kullanarak… Çok üzgünüm ve kızgınım.

Emekli maaşıyla çocuk okutmaya çalışan velilerin isyanını Ankara’dan bir kadın anlatıyor…

Nereye, nasıl yeteceğimizi şaşırmış durumdayız. Devlet okulları devlet okulu olmaktan çıkmış, bir nevi haraç kesen ağaların toplandığı kocaman binalara dönmüş durumda.’

'Doymak için ne kadar para öderiz?' gibi sorular kafamızı kurcalıyordu. Gençlik ve Spor Bakanlığı tek tip öğün uygulamasıyla kaygılarımızı kökünden söküp attı...

‘Beslenme çantasında bayat simit var’ haberinde yer alan öğrencilerden biri de benim. Bugün sizlere hayatımın en zor ve göze çarpan gerçeklerinden birini anlatacağım.

Denizli'den tekstil işçisi Leyla okulların açılmasıyla birlikte yaşadıkları zorlukları anlatıyor: Nefes bile alamıyoruz

Ayşe, başına nelerin gelebileceğini bilmeyecek kadar küçük ve masum bir çocuktu. Çadırında halen oyuncakları duruyordu…