“Bu iş kadın işi değil, sizin yüzünüzden bizim de maaşımız düşüyor” denilen bir sektörde şimdi neredeyse 3'te 1 oranla kadınlar çalışıyor. Kadınlar artık her alanda varlar. Yaşamını kazanmasından, hakkını aramasından korkulan kadınlar, artık her yerde.

Ben bir araba fabrikasında çalışıyorum. Her gün türlü mobbinglerle karşı karşıya kalıyoruz. Üretimde sürekli rekor üstüne rekorlar kırılsın istiyorlar. Bu rekorlar kırılırken bizim halimizi kimse sormuyor. Her gün bir diğerinden daha zor. Ancak reglin ilk günü çalışmak, hepsinden daha zor. Bana bu 8 Mart'ta giderken istediğim ilk talebi sorsalardı, reglin ilk günü izin isterdim. Kaldırdığımız parçalar ağır, iş yoğun. Normal zamanda bile katlanılamayan bir ağrı yaşarken bu durumlarda çok daha zorlanıyoruz. Bu yüzden reglin ilk günü hafta sonuna denk gelsin diye dua eden arkadaşlarım bile oluyor.

Çalışan anneler ya maaşını kreşe veriyor ya da çocuğunu ailesinden birine emanet etmek zorunda kalıyor. Çocuk yardımı dedikleri para hiçbir kreşi karşılamıyor. Fabrikanın kendi kreşinin olması zor değil. Bunun için alan olmadığını söyleyip işin içinden sıyrılıyorlar. Ancak alan da var, paraları da var. Hepsini zaten biz zengin ettik. Ama sıra bize gelince kreş dahi yok. Fabrikada olmasa dahi her mahallede ücretsiz kreş olmak zorunda. Bu koşullarda annelerin çalışması giderek zorlaşıyor!

Bu sene 8 Mart tüm taleplerimizin karşılandığı, kadınlar için korkmadığımız, mücadele ettiğimiz, kız kardeşliğimizin daim olduğu bir gün olsun…

Fotoğraf: Ekmek ve Gül