Filmin ilk sahneleri dışında tüm olaylar gasilhanede, tek bir mekanda ve bir günde geçiyor. Gasilhanenin her iki yanında duran banklar karakterlerin ‘karanlıklarını anlattıkları’ yer oluyor.

Roman kuru kızımız üzerinden Türkiye’de yoksul mahallede yaşayan bir kadın olmak konusuna ucundan kıyısından değiniyor. Zekâları güneş görmeyen evlerde körelip giden kadınlar...

Sabah, bir arkadaşımla mutat yazışmalarımızı sürdürürken ona tahammülünü ihtiyacı olanlara sakla, sabrını doğru yerlere harca demiştim, bana tahammülümü iktisatlı mı kullanayım yani diye sormuştu...

Yine esiyor püfür püfür umut rüzgarları… Kaç bahar geçirmişiz birlikte… . Üç beş satıra sığmaz elbet. O yüzden taşmış mücadelemize: “Yaşamak için ekmek, ruhumuz için gül!” diye. Tam tamına 15 yıl.

Nisan yeli bu sene başka bir umutla esiyor evet. Yeni baharların umudu yeşeriyor. Bu umutla gidiyoruz 1 Mayıs’a. Hırs ve kâr uğruna günden güne soframızı boşaltanlara karşı gidiyoruz.

Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde tek adamı geriletmek için üzerimize düşen sorumluluğu yerine getirirken bir kâğıda mühür basıp sandığa atmaktan çok daha fazlasını yapabiliriz, yapmak zorundayız.

19 yıldır AKP yönetiminin olduğu Mamak Belediyesi’nde çalışan işçiler seçimlere dair ne diyor? Ne düşünüyor?

Kadınlar 14 Mayıs seçimlerini konuşurken nasıl bir ülkede yaşamak istediklerini, bir cumhurbaşkanından beklentilerini daha çok konuşmaya başladılar.

‘Depremde, selde, yangında ‘Siyaset yapılacak zaman mı?’ diye susturmaya çalışıyorlar bizi. Vatandaş olarak siyasete katılmak zorundayız’

İş arkadaşlarını trafik kazasında kaybeden işçiler, arkadaşlarının cenazesine gitmek istediklerinde patronun üretimi durdurmak istememesi nedeniyle engellenmişler. Kararlılıkları engeli aşmış.

Biz var ediyoruz bu ülkeyi, o yüzden gelen kim olacaksa olsun halkının yararına iş yapsın, artık yeter. Hatay yine eski haline dönecek, yaralarımız sarılacak.

Mata işçisinin kazanımı birçok fabrikaya umut verecek ve bu daha fazla işçinin talepleri için mücadele etmesine zemin oluşturacak. Ancak bu beklemekle, izlemekle olmaz.

Salcomp işçileri: 1 Mayıs seçim dolayısıyla da önemli ve bütün işçilerin birlik beraberlik içerisinde o gün o alanda olması gerek.

Adana’da Mar&Bit Konfeksiyon patronunun fabrikayı kapatarak işçilerin alacaklarını gasbetme girişimine karşı mücadele eden ve kazanan kadın işçilerden Nurten Yiğit yazdı.

Ayla’ya yardımcı olmak istediğimizi, gerekirse dava açıp takipçisi olacağımızı belirttiğimizde ailesinin ve eşinin baskılarından çekindiği için şu an bir şey yapamayacağını söyledi.

Dudullu Organize Sanayi’de 600 işçinin olduğu fabrikada çalışan kadın işçiler depremzedelerle dayanışma için varını yokunu ortaya koydu: “Hükümetin gerçek yüzünü gördük…”

DEÜ Tıp Fakültesi Hastanesinde 1300 işçiyi kapsayan toplu iş sözleşmesi işçiler açısından önemli kazanımlarla sonuçlandı. İşçiler TİS sürecindeki deneyimlerini yazdı.

Emzirme hakkımız, emzirme için özel oda ve izin talebimiz, regl iznimiz, ücretsiz kreş, gündüz tek vardiyada çalışma, 8 Mart ve 1 Mayıslarda ücretli izinli sayılma taleplerimizin lafı bile edilmiyor.

Bakırköy Belediyesi, deprem bölgesiyle dayanışma gösterdiğini söylerken Bakırköy’de ihtiyaç sahiplerine, engellilere, yaşlılara, kreşlere verdiği hizmeti aşevi hizmetini kesti.

Yeni baharların umudu yeşeriyor. Bu umutla gidiyoruz 1 Mayıs’a. Hırs ve kâr uğruna günden güne soframızı boşaltanlara karşı gidiyoruz...