Bu, Darülaceze Irzahanesi’nin (emzirme evi, nam-ı diğer kreş) hikayesidir. Savaşın yetim bıraktığı süt bebeleri için açılan kreşte nasıl bir sistem vardı?

Kreş kadınlar için oldukça önemli. Hem geçim derdine derman, hem çocukların psikolojisi ve gelişimi için çok fazla önem arz ediyor.

TÜSİAD’ın 8 Mart öncesinde açıkladığı rapor ‘kreş hakkı’nı bir kez daha gündeme getirdi. Ama ‘patronlara hiçbir maliyet getirmeyecek’ şekilde! Peki, maliyeti kim, nasıl karşılayacak?

MEB’e bağlı resmi okul öncesi eğitim kurumlarının aylık ücretleri güncellenerek bazı şehirlerde yıllık 5 bin liraya ulaştı.

Haydarpaşa, Siyami Ersek, Tuzla Devlet Hastanesi... Binlerce çalışan var ama kreş yok! Kreş yerine otopark yapıldı ya da 'bütçe yok, yer yok' bahaneleriyle çalışanlar oyalandı.

‘Kreş ebeveyn ve çocuk hakkıdır’ diyerek ‘Her işyerine kreş’ kampanyası başlatan KESK adına konuşan Gülistan Atasoy, kreş sorununun milyonlarca kişinin hayatını etkileyeceğini söyledi.

İşçi kadınların en büyük sorunlarından biri çocuk bakımı. Tuzla’da bir işçi kadın kreşe göndermediği çocuğuna cep telefonu almış. Evde yalnız bırakıyor ve sürekli telefon ediyor.

Fabrikamız yedi yirmi dört çalışıyor. Vardiya her hafta değişiyor. Sosyal yaşantımız, uyku düzenimiz yok. Evden işe işten eve... Çocuğu olan için daha zor; Çocuğu sevmeye vakit kalmıyor...

‘Çalışan kadınlar yüksek kreş ücretlerini karşılayamayacağı için ya işini bırakıp evde çocuğuna bakacak ya da yarı zamanlı çalışmayla düşük ücretlere, esnek çalışmaya mahkum edilecek.’

Bir işçi olarak, çocukları güvenle emanet edebilecek bir yerin olması, hele ki vardiyaya kaldığınızda, ne büyük kolaylık ve rahatlıktır çok iyi biliyorum.

Bu iktidar işçi ve emekçi kadınları temsil etmiyor. Kamu ve özel sektörde 7 gün 24 saat ücretsiz kreş talebimizin karşılanması mücadeleyi yükseltmekten geçiyor.

Sayıştay, büyükşehir belediyelerinin kreş hizmetine ‘kamu zararı dedi. İstanbul Büyükşehir Belediyesi de hizmeti kaldırdı. Kadın Emeği ve İstihdamı Girişimi konuya dair açıklama yayımladı.

MEB önüne koyduğu planları gerçekleştiremezken, sosyo-ekonomik durumları iyi olmayan çocuklar okul öncesi eğitime ulaşamıyor.

Özel kreş ve anaokulu ücretleri can yakıyor. Kadınların kazançlarının büyük kısmı kreşe gidiyor. Kadınlar ‘ev mi iş mi’ ikilemine işte böyle itiliyor.

Çocuğunu özel bir anaokuluna gönderen anne sesleniyor Sincan’dan: “Çocuklarımızı artık nasıl bu tarz kurumlara, servislere vereceğiz ve güvenle göndereceğiz bilmiyorum.”

Aslında kreş bir haktır. Devlet açmalıdır, denetlemelidir, niteliğini artırmalıdır. Hem bunu yapmıyor, hem de her yerde ihmaller zincirine göz yumuyor bu devlet!

2 yaşındaki oğlu Abdullah Mert ile sokakta boyacılık yapan Aypınar işinin zor olduğunu söylüyor. “Başka iş yapamam” diyen Aypınar’ın bu işi seçmesinin nedeni oğluna bakacak bir yerinin olmaması.

Sağlık emekçileri Türkiye’de ağır koşullarda çalışıyor dersek yanılmış olmayız. Sağlık emekçilerin çoğunluğunun kadın olduğunu düşündüğümüzde de talepleri kaçınılmaz olarak 24 saat kreş oluyor.

Sağlık emekçisi kadınlar 24 saat açık, ücretsiz kreş talep ediyor. Saatlerce nöbet tutan ve çocuklarını bırakacak yer bulamayan sağlık emekçilerinin kreş taleplerini kendilerinden dinleyelim.

Evinin, çocuğunun sorumlulukları arasında kısacık bir zamana 8 Mart çalışmasını sığdıran ev kadınları heyecanı bu.