Okurumuzun sorusu:

Kendi isteğiyle işten ayrılan, gündelik dildeki ifadeyle istifa eden işçi kıdem tazminatına hak kazanamaz. İşçi, başka bir işe geçmek için mevcut işinden ayrılırsa, yani istifa ederse kıdem tazminatı alamaz.

İstifa eden işçi kıdem tazminatını alamaz ama kendi işten ayrılan işçinin kıdem tazminatı alabilmesinin iki yolu var.

Birinci yol, “15 yıl 3.600 gün” üzerinden işten ayrılmak. İlk sigortalı olma tarihi 8 Eylül 1999’dan önce olan ve 3.600 gün primini doldurmuş olan işçiler (1999’dan bu yana 15 yıl geçtiği için 15 yıl sigortalılık süresi zaten dolmuş durumda) SGK’dan ilgili belgeyi alarak işten ayrılırsa kıdem tazminatını alabilir. Yargıtay’ın son kararlarına göre işçi bu şekilde işten ayrıldıktan sonra başka bir işe girebilir, işçiden kıdem tazminatı geri istenemez.

İkinci yol ise İş Yasası’nın 24. maddesine dayalı olarak “haklı nedenle derhal fesih hakkı”nın kullanılması. Eğer işçinin bu maddeye göre haklı fesih hakkını kullanabilmesinin yasal dayanakları (gerekçeleri) var ise haklı fesih yaparak işten ayrılan işçi de kıdem tazminatına hak kazanır.

Sorumuzla ilgisi olmadığı için diğer durumlara şimdilik girmiyorum. Ancak evlenen kadın işçinin evlilik tarihini takip eden bir yıl içinde işten ayrılması halinde, erkek işçinin askere gitmesi halinde ve yaşlılık, emeklilik veya malullük nedeniyle işten ayrılma hallerinde de kıdem tazminatına hak kazanıldığını not düşelim.

Sonuç olarak okurumuzun eşi, ilk sigortalı olma tarihi 8 Eylül 1999’dan önce ise ve 3.600 günü varsa birinci yolu deneyebilir. Eğer bu koşullar tutmuyorsa, okurumuzun eşinin haklı nedenle derhal fesih hakkını kullanabilmesi için gerekçelerinin olup olmadığına bakmak gerekir. Eğer yasal dayanaklar mevcutsa ikinci yol denenebilir.