Gönüllü çıkışa zorlanan, baskı ve tehdide maruz kalan, ardından sendikalaşan ve tam ‘rahat ettik’ derken hayatlarına giren pandeminin yaşamlarını nasıl zora soktuğunu anlatıyor metal işçisi bir kadın.

‘Her ilde birkaç tane meslek hastalıkları hastanesi olmalı ve patronlar da hükümet de meslek hastalığı kapsamını zorlaştırmaktan vazgeçmeli.’

Asgari ücreti belirleme toplantıları sürürken Gebze’den kadın işçilerle anlatıyor: Mesaiye kalmak, durumu kurtarmak için çırpınıyoruz. Ücretsiz izine çıkarılanların haddi hesabı yok.

Bursa’da farklı fabrikalarda çalışan kadınların asgari ücret düzeyine dair fikri 3 bin 500 ile 5 bin TL arasında değişiyor. Gerekçeleri de çok açık: Geçinemiyoruz!

‘Çoğu zaman gece vardiyasından çıkıp hastaneye gidiyor sonrasında hiç uyumadan tekrar işe geliyorum. Bunu bilmelerine rağmen iş yükümü arttırıp, her zamankinden fazla sayıda ürün çıkarmamı istiyorlar’

Birleşik Metal-İş üyesi kadın işçiler Gebze’de düzenledikleri fabrika eylemleriyle kadına dönük şiddeti protesto etti, İstanbul Sözleşmesinin uygulanmasını istedi.

Cumhurbaşkanı kronik hastalara ‘sokağa çıkmayın’ diyor ama insanların ihtiyaçları nasıl karşılanacak açıklamıyor. Endişeliyim. Devlet az da olsa bir destek sunsa ben de evde kal çağrısına uyarım.

Ford Otosan fabrikasında kadınlara “özgüvenlerini geliştirmek” ve “liderlik vasfı kazandırmak” için yapılan eğitimleri ve dağıtılan kitabı, Ford işçisi bir kadın anlatıyor.

Bursa’da metal işçisi bir kadın anlatıyor: ‘Böyle gitmez’ demek için 8 Mart’a gelmek istiyorum. 1 Mayıs gibi 8 Mart’ta resmi tatil olsun en azından kadınlar için bir günümüzü hak görsünler

İşten atılan otomotiv işçisi Ayşe anlatıyor: ‘Arpanız mı az geldi’ gibi aşağılayıcı cümleler kurulması, çay molası olmadan çalışmak, bizde patlamaya neden oldu ve sendikanın kapısında bulduk kendimizi

Pazar günü Türk Metal Sendikasının Bursa’da gerçekleştirdiği mitinge katılan metal işçisi kadınlar, ‘Kaşıkla verip kepçeyle geri alıyorlar. Kararlıyız, sonuna kadar mücadelemizin arkasındayız’ dedi.

Metal işçisi kadınlar sözleşme için yapılan eylemlerde ön safta olmaktan mutlu. Ancak sendikanın fabrikada yaşadıkları günlük sorunlarda kendilerini yalnız bırakmasından şikâyetçi.

İnsanca geçinebilmek için asgari ücretin artırılmasını istiyoruz. Yiyecek, giyecek ihtiyaçlarımızı, faturalarımızı ödemek için mesaiye kalmak istemiyoruz.

Hem adamı hasta et, sonra ‘İşime yaramazsın’ de at. Kimse hastalığını söylemez o zaman. Bu madde hamile kadınları işten çıkarmanın da bahanesi olur.

Sonuçta toplar, tüfekler, ağır silahlar olunca üstüne bir de ölümler gelince, metal işçisi kadınlar buna ‘harekat’ demedi, ‘savaş’ dedi.

Geçinebilecek bir ücret, haklarını kullanabilecekleri sağlıklı bir çalışma yaşamı, işsizlikten korkmadan çalışmak, örgütlenme hakkı, kendini güvende hissetmek, kendine zaman ayırabileceği bir hayat!

Ağır iş koşulları ve sürekli değiştirilen vardiyalardan dertli olan, işçi sağlığı açısından ciddi sorunlar yaşayan, aşağılama ve mobbinge karşı sendikalarına güven duymak isteyen kadınlar anlatıyor...

Farklı kentlerden kadınların anlatımları, işkollarına ilişkin veriler, araştırmalardan notlar, raporlardan yansıyanlar, izlenimler, mektuplar ve taleplerle Türkiye'de kadın işçi gerçeği bu dosyada!

Otomotiv başta olmak üzere plastik, gıda gibi birçok iş kolunda çalışan bir kadın işçi iş yerlerinde yaşanan tacize karşı ve kadın sorunlarına ilişkin sendikalara çok değerli önerilerde bulunuyor.

Kıdem tazminatının hedef alınmasına dair konuştuğumuz Sincan Organize Sanayi işçisi kadınlar Bakan Albayrak’a soruyor: ‘Biz tasarruf için akşam yemeğini kayınvalidemde yiyoruz, kendisi de yiyor mu?’