Merhaba sevgili kadınlar,

Ben metal işçisi bir kız kardeşinizim. Yaklaşık 6-7 senedir boynumda üç tane fıtığım var. Bu, çalışma koşullarımdan kaynaklanıyor. Hem yere eğilip ürün alıyorum hem de çok ağır ürünler kaldırıyorum. Yine aynı şekilde çalışmaktan omzumda kas yırtıkları var. Doktora gittiğimde bana omzumda yırtıkların olduğunu, bunların ağır kaldırmaktan, kollarımı zorlamamdan kaynaklandığını söyledi. Ayrıca bende kronik astım da var, 2 yıl önce de bunu öğrendim çünkü çalıştığımız yer çok tozlu, nefes almakta güçlük çekiyoruz. Hele ki şimdi maskeyle çalışmak çok daha zulüm haline geldi. Kronik rahatsızlığım olduğu için ücretli izin talep ettim, yönetim kabul etmedi. İstersem ücretsiz izne gidebileceğimi söyledi.

Bizde kadınların çalıştığı tek bir bölüm var. Hepimiz aynı işi yapıyoruz, aynı zor koşullarda çalışıyoruz. Ağrılarımız arttığında ustabaşına söylediğimizde bize “Yapamayan bıraksın gitsin” diyor. Nasıl bırakıp gidelim? Tazminatımızı verse belki gideriz ama bu pandemi döneminde işsizlik bu kadar artmışken nasıl işi bırakalım? Hepimizin kredileri, borçları var. Çocuğunu evlendiren, ev kredisi ödeyen, kirada oturup geçinmeye çalışan bir sürü kadınız. Bu koşullarda çalışmaya devam ettikçe daha fazla sağlığımızdan olacağız. Biz bu iş yerine girerken bu hastalıklarımızın hiçbiri yoktu ama çalışma koşullarımızın ağırlığından dolayı hepimiz sağlığımızdan oluyoruz. Üstelik bunlar meslek hastalığı olarak da sayılmıyor. Biz kadın işçiler olarak fabrikalarımızda çalışmaya başladıktan sonra çalışma koşullarımızdan kaynaklı olarak edindiğimiz hastalıkların meslek hastalıkları sayılmasını istiyoruz. Her ilde birkaç tane meslek hastalıkları hastanesi olmalı ve patronlar da hükümet de meslek hastalığı kapsamını zorlaştırmaktan vazgeçmeli. Sesimizi duyurmak için hep birlikte iş yerlerimizde mücadele etmeliyiz.

Görsel: Unplash