Ankara Sincan’da kadınlar, ihraç edilen öğretmen arkadaşları Müjgan Bilgisel başta olmak üzere KHK’lılarla dayanışma için kışlık konserve yaptı. Kadınlar, binbir uğraşla hazırladığı konservelerden elde ettikleri gelirle, ihraç edilen arkadaşlarının yaşadığı ekonomik sorunlara bir nebze de olsa deva olmaya çalışıyor.

Konserve hazırlıklarına da katılan Eğitim Sen Ankara 4 No’lu Şube Sekreteri Müjgan Bilgisel Ekmek ve Gül’e yazdığı mektupla hem yaşadığı süreci hem de dayanışmanın gücünü anlattı:

Merhaba sevgili dostlar,
Öncelikle hepinizi saygıyla selamlıyorum.
Geçen günlerde üniversite sınav sonuçları açıklandığında zihnim beni geçmişe götürdü. Gece gündüz ders çalışarak nihayet çok istediğim sınıf öğretmenliği bölümünü kazanmıştım, evde bir bayram havası vardı. İlk atama yerim olan Iğdır’ın şirin bir köyüne gidip de çocuklar etrafımı sardığında mesleki tercihimin ne kadar yerinde olduğunu anlamış ve aşkla mesleğimi yapmaya başlamıştım.
Bu süreç Ocak 2018’e kadar böyle devam etti. Ankara-Sincan Cemal Yüksel İlkokulunda okul müdürü ile aramda mesleki anlamda somut hiçbir sorun yaşanmadığı halde üyesi olduğum Eğitim Sen’in iş yeri temsilciliğini yapmam ve katıldığım sendikal faaliyetler suç unsuru sayarak şikayet edildim. Bunun sonucunda haksız hukuksuz bir şekilde aşkla yaptığım görevimden alındım. Onca emekle edindiğim mesleğim keyfi bir şekilde elimden alındı. Elimden alınmaya çalışılan aslında sadece mesleğim değildi, mesleğimle beraber yaşamım da elimden alınmak istendi.
Ama unutulan bir şey vardı; biz yalnız değildik, hiç olmadık. Mevki makam sahibi olanlar, gücünü ona verilen yetkilerden alanlar, tüm ilişkilerini bu güç üzerinden kuranlar günü geldiğinde yalnızlıktan kurtulamazlar. Oysa biz her durumda ve koşulda birbirimizin yanında olanlarız ve yaşama tutunmak bizim için hiç de zor değil.
Elbette ki bir anda yaşamımız ters yüz edilirken hayatın olağan akışında zorlandığımız da oldu, olacaktır. İş kaygısı, aş kaygısı da yaşadık, yaşıyoruz. Ama aç kalmadık açıkta kalmadık. Yaşadığım sekiz aylık süreç çok öğretici oldu, kendi bireysel tarihimde turnusol kağıdı görevi gördü. Mesleğimden edildiğim ilk günden itibaren sendikamın ve üyelerimizin, dostlarımın, arkadaşlarımın, ailemin, iş arkadaşlarımın ve hiç tanımadığım güzel insanların tutumu benim yaşam enerjim oldu. Bu süreçte birbirimize nasıl kenetlendiğimizi gördüm. Dayanışmanın, paylaşmanın, yoldaşlık ilişkilerinin nasıl can simidi olduğunu gördüm. Bir “ah” dediğimde özellikle kadın arkadaşlarımın olağanüstü çabasını gördüm. Öğrencilerimin “Öğretmenim biz seni çok özledik artık gelin, bekliyoruz” mesajlarıyla mesleğimle bağımın güçlendiğini de gördüm.
Okulların açıldığı şu günlerde kadın arkadaşlarımla ve erkek arkadaşların da desteğiyle kışlık konserve hazırlamak için domates soyuyoruz. Elbette ki hüznüm ve öfkem var ama neşem, neşemiz daha baskın. Kahkahalarımız kötü insanların kabusu olsun.
Biz kadınlar diyoruz ki “Kadın kadının yurdudur” ve ben yurdumdayım. Sizinle güzel, sizinle güçlüyüm; vardık, var olmaya devam edeceğiz, bu da onlara dert olsun... Bu duyguyu onlar asla bilemeyecekler. Çünkü onlar yalnızlığa mahkum, biz ise çoğalmaya, çoğaltmaya...
Hepinize sonsuz teşekkürler ve sevgiler...
Dayanışmayla