“Açıl perde, açıl perde. Saklanmış mı? Güneş nerede? Bizi galiba unutmuş. Hayır. Onu bulut yutmuş.”

Biz küçükken, güneşin gülen yüzünü nanikle selamlar, oyun oynamak için anayı babayı topa tutardık. O oyunda ebe olacağımızı bilsek bile heyecanlanırdık. Oyunun kurallarına uymayan kurtlar sofrasına yem olurdu, bilirdik dışlanmanın yavanlığını. 1,2,3 sobe saklanmayan ebe! Başlasın bakalım ayıklama töreni... Hey gördüm seni sobe. Hopp elendiniz! Lütfen bir sonraki oyuna kadar oyun sahası dışında bir kenarda oturarak bekleyiniz!

Oyunun içine bir daha girmek için gereken kurallar listesi:

1- Okumak için ders çalış.

2-Oku!

3- Mezun ol.

4- İş bul. (Daha önce iş deneyiminiz var mı? Yok mu? Ah yazık!)

5- Tanıdık bul.

6- Devlete sırtını sıvazlat.

7- Evlen.

8- En az 3 çocuk yap!

9- Sigortanı öde yoksa ölürsün!

10- Sen yine sanatını yap ama hobi olarak yap!

Babasının güzelleri, anasının kuzuları... Refah seviyemiz; Bir boy büyük alalım seneye de giyersin.

Motivasyon; İçindeki çocuğu kaybetme, evde sinek avlamaya, kapı eşiğine tırmanmaya devam.

Sonuç; İki kalas bir hevesle elendiniz! Müzik aletinizin akordu bozuk elendiniz! Tuvaliniz kırılmış ama üzülmeyin duvar boyayabilirsiniz. Kiliniz mi bitti üzülmeyin! Çamur değil mi bu canım, her yerde bulabilirsiniz!

“İnsan insan olduğundan acıkan karnı doymalıdır. Boş laflarla karın doymaz yiyecek ekmek olmalıdır." (Eugen Berthold Friedrich Brecht)

Sartre’ın iki seçeneğinden ötekisi, Nietzche’nin hakikat tanımını inkar eden yalan dünyada ebe bile değiliz. 1,2,3 sobe elendiniz!

Fotoğraf: Beldem Şengül'ün arşivinden