Merhabalar. Ben bir tekstil çalışanı olarak koronavirüsle birlikte değişen iş ve ev hayatımı kısa da olsa anlatmak istiyorum. 

Kısa çalışma ödeneğinden sonra 2 gün çalışıp 5 günü evde geçirmeye başladık. İki gün çalışma şimdi üç güne çıktı, artık 3 gün çalışıp 4 günü evde geçireceğim. Aslında haftada 3 gün çalışıp 4 günü evde çocuklarımla geçirmek güzel. Keşke çalışma hayatı hep böyle olsa.

İşe gittiğim günlerde ister istemez bir korku oluyor. Binlerce insanın içine giriyorum. Virüs bana da bulaşır ve aileme, çocuklarıma bulaşır diye çok endişeleniyorum. O yüzden işten eve geldiğimde hemen kendimi temizlemek istiyorum. En kötüsü de işten eve gelince çocuğumun bana sarılmak isteyip de benim onun sarılmasını virüs yüzünden engellemem oluyor.

Eşimde geçen öksürük, boğaz ağrısı oldu hastaneye gidince test yapmadan ilaç yazıp gönderdiler. Korona geçirip geçirmediğimizi bilmiyoruz. Korkuyla yaşadık ama şu an bir sorun yok. Bence çalışan herkese test yapılmalı. Taşıyıcı olma riski var deniyor ama hastaneye gidene bile test yapılmıyor. Bu korkuyla yaşamak zor.

Bu virüs hepimizi çok etkiledi. Çocuğum devamlı virüsle ilgili sorular soruyor. Endişeli düşüncelerini kafasından atması için onunla oyunlar oynuyorum. Etkinlikler yapıyorum, masallar anlatıyorum. Bu sayede bir nebze olsun bu düşüncelerden uzaklaştırıyorum onu. Hiçbir şey çocuğumdan değerli değil. Eninde sonunda bu zorlu günler bitecek. Umarım bu günler de geçecek ve güzel günler göreceğiz.