Sultanhisar İncealan Mahallesi’nde oturuyor Bilgi İnci. Eşi ile birlikte çiftçilik yapıyorlar. İncir, zeytin, kestane ve sebze üretiyorlar. Ayrıca İnci'nin inekleri var, Atça'nın pazarında kesiğini, tereyağını, yoğurdunu satıyor. Şimdi incir işinin kaynadığı sıra İnci'nin söylemiyle. İncirleri bahçeden topladıktan sonra “mağaza” dedikleri, evlerinin altında bulunan depoda karşılıyor beni. Sağında solunda kasa ve kovalar, önünde incirler… Yemelik ve hurdalık diye büyüklüğüne göre seçiyor incirleri. Önce bir tanışıyor, sohbet ediyoruz. Üç çocuğu var, ikisi taşımalı eğitim ile okula gidiyor. Hayat pahalılığından, çocukların ihtiyaçlarından konu açılıyor.

Çocukların sabah çok erken okula gittiğini, bu yüzden evde kahvaltı edemediklerini söylüyor. Çocuklar kahvaltı edemeyince yanlarına beslenme veriyor ya da çocuklar parayla dışarıdan yiyecek bir şeyler almak durumunda kalıyormuş. Taşımalı eğitimde okudukları için çocukların öğle yemeklerini, servisi devlet karşılıyor.

Ama eğitim masrafları beslenme ve ulaşım ile bitmiyor. Kırtasiye, okul giysileri de bayağı tutuyor: “Bu sene daha kıyafet, kırtasiyelik almaya gitmedik, gideceğiz. Geçen sene bir kızım için 2 pantolon, 3 kazak 1500 lira tutmuştu. Bu sene daha çok tutar. Geçen sene her şey bu kadar pahalı değildi.”

Her şeyin çok pahalılaştığından şikayetçi olan İnci, “Temel beslenme gıdaları bu kadar pahalı olmamalı. Her şeyin ucuzlatılması, marketlerin denetime girmesi lazım. Her şey çok pahalı. Çok zorluyor. Biz köy yerindeyiz, ulaşımımız zor, her zaman gidemiyoruz. Gittiğimizde her şeyi üst üste almamız lazım, öyle olunca daha çok zorlanıyoruz” diyor.

Fotoğraf: Necla Alikoç/ Ekmek ve Gül