Okurken çalışmak zorunda kalmak.. Çalışırken tacize uğramak... Mezun olunca işsiz kalmak... "Bunlar kaderimiz değil" diyen genç kadınlar 1 Mayısa hazırlanıyor...

Kadınlar Tekmezar Parkı'ndan Tuzluçayır Meydana yürüyerek 1 Mayıs'a çağıracak.

Ankara Kadın Platformundan tüm kadınlara çağrı: Esnek, kuralsız çalıştırılmaya, kadına yönelik şiddete tacize, tecavüze, her türlü ayrımcılığa, OHAL’e, erkek egemen kapitalist sisteme karşı 1 Mayıs’a

Akşam 7:30'da işe başlıyor, sabah 7:30'da mesai bitiyor. Çalışırken yaşadığı kazalar ustabaşı tarafından 'Bir şey olmaz bu kadarcık şeyden' diye geçiştiriliyor. Her şey 50 lira için!

İşçilerin arasında geçen referandum sonrası sohbete ortak olalım. “Evet diyen işçi üç kat mücadele etmeli çünkü bu gücü siz verdiniz”, “18 yıldır çalışıyorum tazminatımı kimseye yedirmem merak etme.”

Bir işçi kadın ne kadar da net özetliyor işçilerin durumunu: “İki yılda öğrendiğim bir çok şey var. Mesela işin işçiden daha önemli olduğu. İşçi teknolojik makineden daha ucuza mal olduğu.”

Metal işçisi bir kadın yazdığı mektupla özetliyor 1 Mayıs’a giderken talebini: İnsanca yaşam, insanca ücret ve yaşam güvencesi olan kıdem tazminatına dokunulmaması.

"Çalışma Bakanlığının iş güvencesini kaldırmaya yönelik yoğun çalışmalar yaptığı haberleri çıkıyor basında. Sorunlar giderek artıyor."

Fazla mesailerden, gece vardiyalarından sonra eve dönüşlerimizde o ıssız sokaklardaki yaşadığımız korku, şeflerin ettiği hakaretler, sürekli “işten atılırım” korkusuyla yaşamamız...

Önümüz 1 Mayıs. Taleplerimizle alanlarda olacağız. E haliyle çocuklar da talepleriyle alanlarda olacak. Günün görseli onlardan gelsin. :)

Esenyalı, AKP'nin ağırlıklı oy aldığı bir semt. Kadınlar şu, bu partiden demeden kapı kapı gezerek neden 'hayır' dediklerini tartışmıştı. Referandum sonucunu nasıl değerlendirdiler? Yasemin anlatıyor.

Bulamadığımız işin acısı, çalışsak da bize yakıştırılmayan “işçi olma” hallerimiz, alamadığımız ücretlerin derdi, yatırılmayan sigortamızın geleceğimizi nasıl ipotek altına aldığı bu dosyada...