Bu yıl 1 Mayıs yaklaşırken kritik günler yaşanıyor memlekette. Peş peşe çıkan KHK’larla bir çok emekçi sebebini bile bilmedikleri gerekçelerle işlerinden edildi. Hükümet “Allah’ın bir lütfu” dediği darbeyi OHAL ilan edip fırsata çevirerek yıllardır uygulamaya koyamadığı saldırı yasalarını bir bir uygulamaya koyuyor. Aynı KHK’nın içinde neler yok ki! Hem kış lastiği zorunluluğu oluyor, hem güzellik uzmanlarına epilasyon yapma hakkı veriliyor, hem de emekçiler işinden atılıyor.
Hukukçuların bile yorumlayamadığı bir süreç yaşanıyor. İşten atmalar işyerlerindeki ihbarlar üzerinden yapılıyor genellikle. İşyerlerinde korku ve güvensizlik hakim. Emekçiler suskun. Bire bir sohbetlerde işten atılan arkadaşlarının haksızlığa uğradığını dile getirse bile kalabalık içinde yorum yapmamayı tercih ediyor çoğu emekçi. KESK dışında sesini çıkaran üyelerine sahip çıkan sendika yok.
Fırsattan istifade zorunlu bireysel emeklilik de devreye sokuldu. Çalışma Bakanlığının iş güvencesini kaldırmaya yönelik yoğun çalışmalar yaptığı haberleri çıkıyor basında. Sorunlar giderek artıyor. Emekçilere saldırılar artarken emekçi kadınların sorunları daha da artıyor. Kadına yönelik şiddet, taciz, tecavüz, kadınların giyim kuşamına yönelik müdahaleler, esnek ve güvencesiz çalışma...
İster muhafazakar olsun, ister değil, ya da düşüncesi ne olursa olsun fark etmiyor. Şiddetin farklı türlerinden bütün kadınlar payına düşeni alıyor. Kadınları birleştirmenin koşulları gün geçtikçe artıyor. Yeter ki işyerlerindeki emekçi kadınların ortak taleplerine kulak verelim.
1 Mayıs' ta giderken biz kamu emekçisi kadınlar taleplerimizle alanlarda olacağız.