Merhabalar,
Ben 23 yaşında, iki senedir fabrikada çalışan bir bayanım. İşçilerin haklarının güdülmediği bir dönemde yaşıyoruz. Aslında sadece işçilerin değil, bütün insanlığın haklarından feragat ettiği bir dönemdeyiz. Buna biraz da bizler müsaade ediyoruz. Başımızda olan insanların her sözünü kendine ışık belleyen, sırf Allah (c.c.) adını dilinden düşürmediği için başımızdakileri ilahlaştıran insanlar var ülkemizde.
Böyle bir dönemde sadece kendi ceplerini kendi işlerini düşünen insanlara 1 Mayıs’ın önemini anlatabilmek çok güç. Bizler, daha doğrusu işçi olup da gerçekleri her haliyle görebilen bir avuç insanız sadece. “Bana dokunmayan yılan bin yaşasın” sözünü benimsemiş insanlara haklarını anlatıp inandırmak çok zor. Her ne kadar anlatsak da baktığı pencereye duvar örenleri göremeyecek kadar kör bazıları.
Bizler işçi olarak aslında birçok hakka sahibiz. Fakat işten çıkarılma korkusu, bazı firmalarda sendika olmayışı insanları durduran sebeplerden sadece bir kaçı.
Asgari geçimin asgari ücretten fazlasını gerektirdiğini bildiği halde insanlar taşıma suyla değirmen döndürüyorlar. Bilmiyorlar ki bir olabilsek neler değişecek. İşverenden korkmamak gerektiğini, biz bir olduğumuzda onların bizden korkacaklarını benimsemek gerek. Çünkü biz işçiler olmasak üretim olmaz. Ve hiçbir işveren bu duruma bilinçli olarak “lades” diyemez.
İki sene içerisinde öğrendiğim daha bir çok şey var aslında. Mesela işin işçiden daha önemli olduğu. İnanmazdım önceleri ama şu konu bir gerçekmiş: “Bu ülkede bir işçi herhangi bir teknolojik makineden daha ucuza mal oluyor.” Maalesef ki biz işçiler bunu kabul ediyoruz ve bizler sustukça bu devran asla değişmeyecek.
Bu 1 Mayıs’ta umarım insanlar biraz daha aydınlanabilir. Buna gerçekten ihtiyacımız var. Ve umarım bu işçi bayramını suistimal etmeye çalışanlar olmadan kutlayabiliriz. Herkesin aydınlanması dileğiyle. Bayramımız kutlu olsun...