Biz üç kişilik bir aileyiz. Ben iki aydır işsizim, eşim ise asgari ücretle çalışıyor. Oğlum liseyi bitirdi, üniversite sınavları-na hazırlanıyor. Evimiz kredili. Eşimin aldığı maaş kredi ve faturalara gidiyor. Ancak elektrik, doğalgaz aldı başını gitti, yetişemiyoruz. Oğlumun dershane parasını ise dedesi karşılıyor. Çarşıda her şey ateş pahası, birini alsak diğerini alamıyorum. Fiyatlar almış başını gitmiş. Kaşıkla verdiklerini kepçeyle geri alıyorlar. Her şeye zam. Bizleri düşünen yok. İşsizlik yok diyorlar bir de. Ekonomik kriz hayatın her alanında ve bizleri derinden ekiliyor.
Ben çok çeşitli yerlerde çalıştım. Bu süreçte patronların mobbingine maruz kaldım ve işi bırakmak zorunda kaldım. Bağlı olduğum şirket ekonomik krize girdiğinden haklarımı bile talep edemedim. Hükümetin bize dayatmış olduğu politikayı biz kadınlar en derinden yaşıyoruz. Haklarımızı talep edemiyoruz. Bunun içindir ki biz kadınlar daha çok bilinçlenip birlik olmak zorundayız. Ben çocuğuma iyi bir gelecek bırakmak zorundayım, bunun mücadelesi içindeyim. Ancak bu asgari ücretle ona ne verebilirim? Anca karnını doyurabiliyorum, birini alsam diğerini alamıyorum. Bizim yaşadığımız hayatı çocuklarımız yaşamasın istiyorum. Bir anne olarak çocuklarımızın daha iyi şartlarda, güvenle yaşayabilmesi için asgari ücretin yükseltilmesini istiyorum.