Asgari ücretin kadınların yaşamlarına nasıl yansıdığını her gün kendi mahallemizdeki kadınların somut yaşamlarından görüyoruz aslında. Sadece iki kadının hayatını aktarmak bile durumu anlatmak için yeterli aslında.

Semra, 25 yaşında, bir çocuğu var. Kocası da kendisi de fabrika işçisiydi. Çocuğa bakacak kimse olmadığı için işten çıkmak zorunda kaldı. Kirada kalıyorlar. Beş yıldır evliler, evlenirken bir sürü borç yapmışlar, “Çalışır birlikte öderiz” demişler. Ama çocuk olunca işten ayrılmak zorunda kalmış. Semra uzun zamandır işsiz, kocası çalışmaya devam ediyordu. Geçen yıla kadar en azından kiralarını, faturalarını ödeyip geçinmeye çalışıyorken kocası 4 ay işsiz kaldı. Bu sırada durumları çok kötüleşti, çocuğa bez, süt bile alamadılar. Kirayı ödeyemediler, elektrik faturasını ödeyemedikleri için elektrik sayaçları söküldü. Kocası 4 ay sonra çalışmaya başladı ama bu sefer de o 4 ay boyunca yapılan borçları ödemeye gidiyor aldığı maaş. O büyük yoksulluk hala devam ediyor yani. Çocuğun ayağında ayakkabı bile yoktu bu yıl. Kocasının şimdi işe girdiği fabrika çok fazla mesai yapılan bir yer ama buna rağmen aldığı maaş 2300 lirayı geçmiyor. Semra, “Bu 2300 TL ile geçinmemiz mümkün değil” diyor ve ekliyor: “Aldığım maaş en azından üç beş kuruş köşeye atabilmemize yetmeli. Bir ay işsiz kalsak yaşayamaz hale geliyoruz. Dört ayda bu hale düştük, şimdi de bir asgari ücret geçinmemize yetmiyor. Ben de bir yandan çocuğa bakarken bir yandan da eve iş alıyorum. Evde oteller için kibrit doldurmaya başladım...”

‘BİN TANESİ 60 LİRAYA TESBİH YAPIYORUM’

26 yaşındaki Gizem Çelik’in de iki çocuğu var. Mesleği kuaförlük ama yapamıyor, çünkü çocuğuna bakacak kimse yok. Eşi asgari ücretle çalışıyor ama bazen aldığının asgari ücretin bile altına düştüğünü söylüyor. “Çünkü işyerinde belli bir saat çalışma zorunluluğu var, onu dolduramadığında ya da izin kullanırsa ay içinde maaşından direkt düşüyor” diyor.
Küçük kızı henüz 1.5 yaşında ve henüz bebek bezi kullanıyor. “En uygun bebek bezini kullanıyoruz, onun da paketi 30-35 lira.” Ayda ortalama üç paket kullandıklarını söylüyor. Ayrıca 1000 TL’ye yakın ev kirası ödüyorlar. Bu koşullarda asgari ücretle ev geçindirmek imkânsız olduğundan bir süredir evde parça başı iş yapmaya başlamış. “Tespih yapıyorum evde. 1000 tanesini 60 liraya satıyorum. Çalışamadığım için biraz da olsa ev bütçesine katkı sunmak istedim. Bu işi muhtarlık aracılığıyla bulduk. Muhtarlığın internet sayfasında bu iş için duyuru yaptılar ama anında sayfanın altına yüzlerce yorum yapıldı. Herkes iş alabilmek için yarış içinde resmen” diye anlatıyor.

‘İNSANCA YAŞAM BENİM DE HAKKIM’

“İnsanca yaşamak, çocuklarıma daha güzel şekilde bir hayat hazırlayabilmek benim de hakkım” diyor Gizem, ama biliyor, bu asgari ücretle bunu yapabilmesi imkânsız ve isyan ediyor: “Ben eşimin hak ettiği maaşı almasını istiyorum. Asgari ücret zaten az, bir de maaşın yarısı vergiye gidiyor. Bunun da haksızlık olduğunu düşünüyorum. Zaten asgari ücretli insanlar kıt kanaat geçinmeye çalışıyor. Neden bir de asgari ücretten vergi alınıyor anlamıyorum. Asgari ücrete 200 lira zam yapıyorlar ama vergi de o kadar artıyor zaten, hayat da gittikçe pahalanıyor, elimize bir şey geçmiyor yani. Bu parayla bizden 3-4 çocuk doğurmamızı istiyorlar. Bize yoksulluk güzel bir şeymiş gibi anlatılıyor, hep şükretmemiz, isyan etmememiz gerektiği söyleniyor. Peygamberden örnek veriliyor. Madem şükretmek iyi bir şey onlar da şükretsin o zaman. Bize şükretmeyi değil, düzgün bir yaşam vadedin.”