Şeker kamışı işçileri Hindistan’da tarım alanında çalışanların en yoksulu. Yılda altı ay, her gün çalışıyorlar. Tüm hasat zamanı boyunca toplam 700 euro kazanıyorlar. Kadınlar regl dönemlerinde çalışamıyor. Tabi ki bu durum işverenlerini, onların deyimiyle şeflerini, kızdırıyor. Kazancın artması için hasadın hızla gerçekleştirilmesi gerekiyor.

Bir tarlada çalışan ve daha genç yaşlarında rahmini aldıran kadınlardan biri Uscha Binkaram.

Uscha her sabah işe gitmek zorunda. Henüz 34 yaşında ama şeker kamışı hasadında çalışmak ona oldukça zor geliyor. Sekiz yıl önce aylık kanamasını durdurmak için rahmini aldırdı. Regl döneminde çalışamıyordu. Bugün operasyonun yanlış olduğunun farkında. Sonuçlarının acısını çekiyor:

“Her gün ağrı çekiyorum, sürekli ilaç kullanmam gerekiyor. Bütün vücudum ağrıyor. Başım, bacaklarım, her yerim...

REGL OLDUĞUMDA 10 EURO KESİLİYORDU

Uscha Binkaram’ın yaşadığı köyde kadınların onda birinden çoğu rahimlerini aldırdı. Komşu köylerde ise kadınların neredeyse yüzde 50’si aynı durumda. Çalışma sırasında hijyen koşulları çok kötü olduğundan doktor eğer çalışmaya devam etmek istiyorlarsa ameliyat tavsiyesinde bulunmuş, iltihaplanma olmayacağını söylemiş ama yan etkilerinden, kemik erimesinden söz etmemiş: “Kanamam olduğu zamanlar ayda dört gün çalışamıyordum. Benden 10 euro kesiliyordu. Acılarımın azalacağını söyledi, rahmimi aldırma nedenim çalışmaya devam edebilecek ve acılarımın azalacak olduğunu düşünmemdi. Ama 7-8 yıldır daha fazla acı çekiyorum.”

AMELİYAT PARASI İÇİN 3 YIL PARASIZ ÇALIŞTI

Tarım işçilerinin çoğu gibi Uscha da okula gitmedi, 14 yaşında evlendi, 16 yaşında ilk çocuğu oldu. İki yıldır o da burada çalışıyor. Uscha ameliyat için işverene borçlandı. Doktora 700 euro ödemek zorundaydı, parası olmadığından bunu şeften aldı ve borcunu hem de ayda yüzde 3 faiziyle ödemek için bedava çalışmak zorunda kaldı: “Üç yıl tek kuruş almadan çalıştım.”

ÜZERİ KAPATILIYOR

300 bin tarım işçisini çalıştıran şeker kamışı sektörünün en büyük “şefi” ise hiç kimseyi rahmini aldırmaya zorlanmadığını iddia ediyor.

Eyalet yönetiminin en büyük gelir kaynağı şeker kamışı üreticilerinden alınan vergi olduğundan, yetkililerin de böylesi sorunlarla uğraşmaya niyeti yok. Gerçi bir soruşturma komisyonu kurulmuş ama bir sonuç elde edemeden olay kapatılmış. Kadınların hiçbirinin şikayette bulunmadığını, ifade vermediğini söyleyen doktor bu durumda soruşturmanın bitirilmesinin normal olduğunu söylüyor.

Soruşturma komisyonunda görev yapan kadın hakları savunucularından Manisha Tokle ise bunun tümüyle yalan olduğunu söylüyor. Sadece bir köyde 84 rahim operasyonu tespit edildiğini belirten Tokle, komisyonun, gelen şikayetler ve ameliyat olan kadınların sayısının çokluğundan şaşkınlığa düştüğünü ancak gelen tepkilerden korktuğu için dosyayı rafa kaldırdığını söylüyor. “İlk raporda 13 bin ameliyattan söz ediliyordu, şimdi bu sayı 1300’e düşürüldü.”

Uscha Binkaram’ın ise devletten beklediği bir şey yok. Onun tek istediği oğlunun ilerideki eşini böyle bir ameliyattan vazgeçirmesini sağlamak. Şimdiki aklı olsaydı böyle bir şey yaptırmayacağını söylüyor.”

NDR televizyonunda yayınlanan röportajdan çeviren: Semra Çelik
Ara başlıklar Ekmek ve Gül’e ait.