Merhaba, bu yazıda sıra arkadaşım, aynı zamanda onunla her şeyimi paylaştığım, yürekten sevdiğim, örnek davranışlarıyla kendime örnek aldığım güçlü bir kadını, Gülistan Doku’yu anlatacağım size.

Gülistan ile biz aynı sınıftaydık. Sınıf arkadaşlarıyla olan diyalogları, öğretmenleriyle olan ilişkisi çok iyiydi. Gülistan’ın o kocaman adaleti ve merhameti gerçekten onu Gülistan yapan en önemli özelliğiydi. Deli dolu bir insandı aynı zamanda. Ama bu deli dolu kadını; ondan hiçbir zaman zarar gelmeyeceğini düşündüğü erkek arkadaşı, bir hiçliğe sürükledi.

Gülistan’ın mutsuzluğunun, sıkıntısının, yorgunluğunun en büyük sebebi erkek arkadaşıydı. “Gülüşüne aşık oldum” dediği Gülistan’a psikolojik baskı uygulayan biriydi Zaynal Abakarov. Kendine olan güvensizliğini Gülistan’ın hayatına mal ederek bir ilişkiyi yürütmeye çalışan biriydi. Gülistan ise bu baskılara hiçbir zaman boyun eğmedi.

Bunlar gibi küçük ve bunlar gibi daha büyük sorunlarla baş etmeye çalışan Gülistan’ın mutsuzluğunun bir diğer sebebi de öğretmeni ve arkadaşlarıydı. Hepimiz biliyoruz ki okuduğumuz okulda veya sınıfta maddi geliri yüksek olanlar çok azdır. Ders aldığımız akademisyen tarafından yoklama karşılığı beş lira toplanması da Gülistan’ı yıpratan bir etkendi. Biri 5 lira verip yok yazılmayıp sınıfa girerken, başka bir öğrenci parası olmadığı için yok yazılıp bir de derse alınmıyordu. Gülistan bu duruma da itiraz ederek hoca hakkında dilekçe yazıp şikayette bulundu. Bunun üzerine sınıf arkadaşlarının yaptığı psikolojik baskılar, Gülistan’a yaklaşımlarındaki değişiklikler, taraf tutup hocanın yanında yer almaları Gülistan’ı gerçekten üzdü. Güçlünün güçsüzü yendiği bir ortamda bu tutumlar onu karamsarlığa ve üzüntüye götürdü.

GÜLİSTAN’I HATIRLAMAK VE HATIRLATMAK SORUMLULUĞUMUZ

Gülistan’ın okuduğu şehir çok küçük, korunaklı, her tarafı kameralarla çevrili bir şehir. Peki böyle bir şehirde bir kadın, bir üniversite öğrencisi nasıl olur da 88 gün kayıp olur, insanın aklı almıyor. Ben yetkililerin bu olaya titizlikle yaklaştığını düşünmüyorum, yeterli ilgi yok, yeterli çaba yok. Bugün 88 gün oldu ama kimse bilemez bu günlerin Gülistan’ın annesi için 88 yıl olduğunu, zamanın hiç geçmediğini... Gülistan’ın aynı zamanda hiç pes etmeyen, çabası hiç tükenmeden kardeşi için elinden geleni yapan, cesaretli bir ablası var. Şu an birçok insan belki unuttu belki hiç duymadı ama şunu söylemek istiyorum; elimizden gelen çok fazla bir şey olmasa da Gülistan’ın ailesine birazcık da olsa destek olmak, her daim Gülistan’ı hatırlatmak gibi bir sorumluluğumuz var!

Bugüne kadar yüzlerce, binlerce kadını kaybettik. Tek istediğim bir mucize olsun, nefesi kesilen tüm kadınların nefesi olsun Gülistan! Ailesi için, biz arkadaşları için bu kabus bitsin. Şu an hepimizin yapması gereken Gülistan’ı bir kardeşimiz, kızımız veya yakınımız olarak görüp çok büyük bir hassasiyetle onu unutturmamak! Gülistan’ın kız kardeşleri, yakınları olarak ‘Gülistan nerede’ diye sormaya devam edeceğiz. Asla unutulmasına ve olayın üstünün kapatılmasına izin vermeyeceğiz. Bir kadını göz göre göre bilinmezliğe gönderemeyiz! Yetkililerden bir an önce Gülistan’ın bulunmasını istiyoruz, çünkü biz kız kardeşimizi istiyoruz...