Okul sırasında defter olur, kalem olur, kitap olur. Panoya öğrencilerin ders kazanımlarıyla ilgili yaptığı çalışmalar asılır. "Normalde" böyle olması gerekir ama zaten o "normali" çoktan kaybettik.

Bugün bir sıraya ne kadar uzun bakılırsa o kadar uzun baktım. Sırada unutulmuş bir dövizde "Korku ile Yaşayan Tüm Kadınların Hesabı Sorulacak" yazıyordu. Uzun uzun baktım, düşündüm bir ortaokul sırasıyla bağdaştıralamayacak kadar ağır geldi bu cümle çünkü bizim çocuklarımızın konuşup tartıştığı herhangi bir şey bu olmamalıydı. Bu çocuklar on bir yaşındaydı çünkü.

Çocuklarımızın kurdukları o tertemiz hayallere bile kan sıçratan bir yönetimle karşı karşıya olduğumuz gerçeğini tekrar bir tokat gibi yüzüme çarptı bu döviz.

On bir-on iki yaşında çocuklar evde döviz hazırlayıp eylem yaptılar okullarında. Katledilen, sesi kısılan tüm kadınlar, çocuklar ve hayvanlar için...  Dövizlerde "Hayvanları Değil, Katilleri Topla!" yazıyordu çünkü.

Narin'in, İkbal'in, Özgecan'ın ve katledilen birçok kadının fotoğraflarını da kullanmışlardı.

Öğretmenleri olarak gözlerim yaşlı, gururla baksam da içim öyle acıdı ki sanırım bu duygunun tarifi dahi imkansız. "Gündüzlerinde sömürülmeyen, gecelerinde aç yatılmayan bir dünya" diyorduk ya hani içimiz acıyarak, bir şey daha varmış gördüm canım çocuklarım... Hayallerinize, tüm masumiyetinize, kan sıçratmayan bir dünya için mücadele etmek zorundayız. Bu, bugün bu çocuklara borcumuzdur...

Görsel Canva Pro yapay zeka ile oluşturulmuştur.