Ölüm korkusu şiddete karşı susuturuyor kadınları ve çocukları. Küçük bir kız çocuğu gece yoldan geçenlerden yardım istiyor. Çocuğun haykırışları yaramıza bir kez daha tuz basıyor. “Yardım edin” diyor, polisi arayın, bir şey yapın… Polisi arıyorum ellerim ayaklarım titriyor, elimden de bir tek bu geliyor kahroluyorum. Polis ayrıntılı adres istiyor, yer tarifi yön tarifi uğraşırken dakikalar geçiyor.

Bir kız çocuğu hâlâ sokakta haykırıyor, bir kadın şiddet görüyor. Koca mahallede yalnızca bir kişi kulak veriyor küçük kızın büyük feryadına…

Kulağım telefonda; polis “Ekip göndersem mi, hâlâ oradalar mı” diye soruyor. Koca mahallede bu feryada ses veren tek bir kişi de bana camdan “Kocasıymış” diyor. Kocası olunca şiddet şiddet değil çünkü! O tek kişi de sakinleşip gecenin karanlığında kayboluyor. Ölüm korkusu şiddete ses çıkarttırmıyor. 

Tam o anda ‘Cumhurbaşkanının milletimiz tamam derse çekiliriz’ sözü geliyor aklıma. Bir tamam da benden o halde! Kadınları şiddete mahkum kılanlara, kadına “Sus”u öğretenlere, binlerce “Tamam” da biz kadınlardan. Şiddetsiz bir hayat için “Tamam”, şiddeti meşru görmemek için “Tamam”, çığlıksız geceler için “Tamam”, güvenceli bir gelecek için “Tamam”. Biz “Tamam”ız!