Ekmek ve Gül okurlarına,
Bir gün hayatımı yazacağım hiç aklımın ucundan geçmezdi. Çocuk işçiydim 12 ya da 13 yaşımda. Yaşıtlarım okula giderken ben kardeşlerime bakmak zorundaydım. Okul çocuklarına bakarak hep ağlardım. Dördüncü sınıfa kadar okudum, akıllıydım, okusaydım belki avukat olup yoksul kadınları savunurdum ama öyle olmadı. On yedi yaşımda evlendim ama ne evlilik! Biz buna cehennem hayatı diyelim. Beni dışarıda çalıştırmadı, sadece ona muhtaç olayım diye. SSK yok, emeklilik hakkı yok. Sadece evde terzilik yaptım. Ama kendi ayaklarım üzerinde durabiliyordum, sosyaldim de. Ne evin dışındakilerden ne de içindekinden korkuyordum. Çevremde şiddet gören kadınların sorunlarını çözmek için yanlarında oluyordum çünkü biz ancak bir araya gelirsek güçleniriz. Erkekler güçlü kadınlardan korkar, devlet de.
İlgili haberler
Hem anne hem de çalışan bir kadın olamaz mıyım?
Esenyurt’tan Aycan yazdı: ‘Kadına değer vermeyen, kadının çalışmayıp evde oturup çocuğa bakmasını is...
‘Meğer dünya öküzün boynuzunda değil kadınların om...
'Görüntülü buluşmalar da olmasa kendimizi arka koltukta unutulmuş gibi hissetmemiz içten bile değil....
Bu sıkışmışlığa katlanmamayı seçtim
13 yaşından beri tekstil işçisi Aliye, yokluğa, şiddete, sıkışmışlığa, ümitsizliğe katlanmamayı seçe...
- EN SON
- ÇOK OKUNAN
- ÖNERİLEN
Editörden
Bültenimize abone olun!
E-posta listesine kayıt oldunuz.