Okurumuzun Sorusu:

Ücret artışları kural olarak iş sözleşmesi, işyeri yönetmeliği ya da toplu iş sözleşmesi ile düzenlenir. İşveren yazılı bir kural varsa buna uymakla yükümlüdür.

Sendikalı olmayan işyerleri bakımından söyleyecek olursak, işçinin iş sözleşmesinde ya da işyeri yönetmeliğinde ücret artışlarına ilişkin bir kural yer almıyorsa, işveren ücret artışı yapmak zorunda değildir. Geçmiş yıllarda düzenli olarak (örneğin her yılbaşında) ücret artışı yapılmış olması da işverene gelecek yıllar için ücret artışı yapma zorunluluğu getirmemektedir.

Yazılı bir kuralın olmadığı durumlarda, işveren ücret artışı yapsa bile oranı istediği gibi belirleme hakkına da sahiptir. Yani işveren enflasyonun çok daha altında bir oranda ücret artışı yapabilir.

Ne yazık ki Yargıtay kararları da bu yöndedir.

Eğer yazılı bir kural yoksa işverenin tek yasal yükümlülüğü, 2018 yılında aldığı ücret, 2019 yılında yeni asgari ücretin altına düşen işçilerin ücretini yeni asgari ücret seviyesine çekmektir.

İşvereni, en az enflasyon oranında ya da asgari ücret artış oranında ücret artışı yapmaya zorlayan bir yasal düzenleme yoktur. İş sözleşmesinde bir kural olmadığı sürece İş Yasası, işçinin ücret artışını işverenin insafına terk etmektedir.

Bu nedenle okurumuza önerebileceğim tek şey, işyerindeki diğer arkadaşları ile bir araya gelmesi ve işçilerin zam talebini işverene birlikte iletmesidir. Ancak sorunun nihai çözümü sendikal örgütlenmedir. Eğer okurumuz ve mesai arkadaşları sendikalı olur, sendikaları toplu iş sözleşmesi yetkisi alır ve toplu iş sözleşmesi yaparsa artık zam işverenin iki dudağı arasında olmayacaktır. Ücret artışları toplu iş sözleşmesi ile belirlenecek ve uygulanacaktır.

Çözüm sendikalaşmaktadır!