Diyarbakır'ın Kayapınar ilçesinde ortaokul öğrencisi ve şu anda 12 yaşında olan F.B. adlı kız çocuğu, rehber öğretmeninin isteğiyle yazdığı otobiyografisinde 8 yaşından beri cinsel istismara uğradığını anlattı. Evlerinin bulunduğu mahalledeki mobilyacının cinsel istismarına uğradığını, en son 2016 yılının eylül ayında aynı kişinin kendisine istismarda bulunduğunu yazdı.

YİNE AYNI HİKAYE: ŞÜPHELİ SERBEST

F. B.'nin yazdığı otobiyografiyi rehber öğretmeni okudu. Okuduklarında küçük çocuğun cinsel istismara uğradığını anlayan öğretmen durumu F. B'nin ailesine bildirdi. F. B'nin ailesi ise polise giderek istismarcıdan şikayetçi oldu. 28 yaşındaki istismarcı N.D. gözaltına alındı ancak daha sonra adli kontrol kararı ile serbest kaldı.

İSTİSMARA MARUZ KALAN ÇOCUK DA, İSTİSMARA TANIK OLAN ÇOCUKLAR DA MAĞDUR!

Savcılık N.D. hakkında, 'Çocuğun cinsel istismarı' suçundan 8 yıla kadar hapis istemiyle iddianame hazırladı. İddianame 1'inci Ağır Ceza Mahkemesince kabul edilen ve adliye süreci başladı. F. B. 8 yaşından 12 yaşına kadar, aynı mahallede mobilyacılık yapan N. D. tarafından, toplam 3 kez cinsel istismara uğradı. Şüpheli sokakta oynayan mağduru yanına çağırarak cinsel istismarda bulunmuştu, ancak N. D. suçlamaları kabul etmediğini söyledi. Küçük kızın olayı gören arkadaşlarının tanık olarak ifadesi alındı, tanıklar yaşanan istismarı onayladı. Şüphelinin değişik zamanlarda birden fazla kez mağdura karşı cinsel istismarda bulunduğu olayda mahkeme iddiannameyi kabul etti.

MAHKEMENİN ‘KAPALI’ YAPILMASINA KARAR VERİLDİ

Tutuksuz sanık N.D.'nin Diyarbakır 1'inci Ağır Ceza Mahkemesinde yargılandığı davanın ilk duruşmasında mahkeme mağdurun yaşının küçük olduğunu söyleyerek ‘genel ahlak’ nedeniyle yargılamanın kapalı yapılmasına karar verdi.

ÇOCUK İSTİSMARA UĞRADIĞINDA ONLARA NASIL YAKLAŞMALIYIZ?

İstismara uğrayan çocuğun durumu ilk yaşadığında anlatmaması ve bunun sistematik bir hale gelmesi ise birçok çocuğun maalesef yaşadığı bir durum. Peki aileler, çocuk cinsel istismara uğradığında çocuğa nasıl yaklaşmalı ve davranmalı? Psikiyatri Uzmanı Dr. Sibel Koçbıyık Türkiye Psikiyatri derneğinin sunduğu çalışmada durumu şöyle özetliyor;

Ebeveynler öncelikli olarak istismara uğrayan çocukları ile güvenli bir ortamda, çocuğu korkutmadan, destekleyici bir tutumla, sakin bir ses tonuyla konuşmalıdır. Konuşan kişinin sakinliği, çocuğun sakinleşmesine ve kaygısının artmamasına yardımcı olur. İstismara uğrayan çocuğa son günlerde kendisine hoşuna gitmeyen şekilde dokunan veya hoşuna gitmeyen şeyler yapmaya zorlayan birileri olup olmadığı sorulabilir.
Çocuğun ilk açıklamasına verilen tepkiler çok önemlidir. Çocuk kötü bir olay anlatmasına rağmen, ebeveynlerinin destekleyici tutumu ile karşılaşırsa, dışlanmadığını, suçlanmadığını ve kabul gördüğünü hissederse konuşmaya devam eder, duygularını rahatça ifade edebilir.Çocuğun yaşadığı travmayı konuşabilmesi iyileştiricidir ve cinsel travmanın uzun dönemli olumsuz etkilerini azaltır. Çocuk konuşurken sözü kesilmemeli, aşırı soru sorulmamalı, suçlu veya kendisine inanılmadığını hissettirecek ifadelerden kaçınılmalıdır.
Çocuk olanları anlatırken, istismarcının ona zarar vereceğinden, ebeveynlerini üzüp kızdıracağından, ailenin dağılacağından ya da ailesinden koparılacağından korkabilir. Burada çocuğu korkutmamak gerekir.
İstismar hiç yaşanmamış gibi davranmak, konunun üstünü örtmek çocukların böylesi ciddi bir olayın üstesinden tek başına gelmesini beklemek, çocukta yalnız bırakıldığı hissi yaratır, yarardan çok zarar verir. Susmak veya susturmak yaraları derinleştirirken, konuşmanın iyileştirici olduğu unutulmamalıdır.
Çocuk, tacizcinin ona tekrar zarar vermesi ihtimaline karşı korunmalıdır. Olayın açığa çıkması sonrasında çocuğa adli süreçler konusunda bilgilendirme yapmak gerekir. Ona nasıl bir süreç yaşanacağını önden basitçe anlatmak süreci daha az sorunlu yaşamasına yardımcı olacaktı.