Keçiören’de çocuk istismarının önlenmesine yönelik imza kampanyasını “Niçin İmzalıyoruz?” sorusuyla birlikte 8 Mart 2018 günü başlatmıştık. Yaklaşık 1,5 ay süren kampanya; kadın etkinliklerinde, parklarda, mahallelerde, kadınların gittikleri spor merkezlerinde, okul önlerinde birebir görüşmeler yoluyla yürütüldü. Kampanyamız, Keçiören’de yaşayan, örgütlü-örgütsüz her kesimden kadından destek gördü.
İmza metinlerini aralarında çoğaltarak kampanyaya katılımı büyütmeye çalışanlar oldu. Daha başlığı duyar duymaz, metni okumaya bile gerek duymadan imzalayan kadınların, sorunu oldukça duyarlı bir şekilde sahiplendiklerini gördük. Kimi kadınlar ise imzalamak istedikleri halde farklı kaygılardan dolayı imzalamadı.
“Niçin imzalıyoruz?” sorusu üzerinden başlattığımız sohbetlerde kadınlar, toplumun tüm kesimlerinin bu soruna sahip çıkması gerektiğini vurguladı. İmza atan kadınlardan biri, her türlü istismara ve şiddete karşı olduğunu belirttikten sonra “Üç kızım var, üçü için de ayrı ayrı imza atmak istiyorum, çünkü bu konu içimi parçalıyor. Bir değil on imza atarım” sözleriyle ifade etti düşüncelerini. Bir başkası “Eskiden sadece kızlarımız için korkardık şimdi oğullarımız için de korkuyoruz” dedi. Bir diğeri, hükümetin çıkardığı yasaya “Geldiğimiz nokta bu mu? Bunlar biz kadınların yasası değil, kabul etmiyoruz” diye tepki gösterdi. İmza metninde yer alan “Cinsel istismarın önlenmesi ve mağduriyetin etkilerinin azaltılması açısından yaygın, ulaşılabilir ve mağdurun korunmasını ve güçlendirilmesini sağlayacak merkezler açılmalıdır” talebi ile ilgili bir çok kadın böyle bir şeyi ilk kez duyduklarını ifade etti.
Biz Keçiörenli kadınlar olarak hep bir ağızdan bir kez daha haykırıyoruz: “Çocuk istismarını aklatmayacağız.”