Fidan ile Derya, Tuzla Serbest Bölge’de bulunan CPS Otomotiv Tekstil fabrikasının işçileri. Fidan 2017’den beri, Derya ise 2011’den beri çalışıyor CPS’de. CPS Otomotiv’de 4 yıldır işverenler arasında yaşanan anlaşmazlıklardan dolayı devir işlemlerinin yapılmaması ise bugün işçilerin çalışma koşullarının kötüleşmesine ve yaşamlarına mâl oluyor. Üç haftadır fabrikada üretim yapılmıyor. Peki, ne oluyor CPS’de?

Fidan, fabrikada makineci olarak çalışıyor. Ama makinecilik dışında diğer bütün işlerde de çalışıyor. Fabrikada üretimin durma sürecini ise şöyle anlatıyor: “Ben taşeron olarak işe başlamıştım. Sonradan kadroya geçtim. İşimizi hepimiz severek yapıyorduk. Hatta keyif alıyorduk. Ben ilk işe girdiğimde 400’e yakın işçi vardı fabrikada. Sonrasında patronların arasında yaşanan anlaşmazlıkların beraberinde işler çekilmeye ve azalmaya başladı. İşçi sayısı 65-70’lere düştü. Geçtiğimiz yaz işler tekrardan toparlanmaya başladı. Sayımız 200’leri buldu. Mesailere kalmaya başladık. Gecemizi gündüzümüze katarak çalışıyorduk son aylarda. Sonra yine aynı sorunlar yaşanmaya başladı. Temizlik işçilerinin ücretleri ödenmedi. Servisçilerin ödemesi yapılmadı. İş bıraktılar. Malzemeler eksik fabrikada, malzeme eksikliğinden kaynaklı üretim durdu. Maaşlarımız son 2 aydır 15 günlük gecikme ile yatıyor.”

Hijyenin her zamankinden daha da önemli olduğu pandemi döneminde iş yerlerinde hijyene dair hiçbir şey olmadığını da ekliyor Fidan: “Tuvaletlerde peçete, sabun yok. İnip mutfaktaki bulaşık deterjanlarını sulandırıp tuvaletlerde sıvı sabun olarak kullanıyoruz. Malzemeler kolilerde, bittikçe kolileri bir kenara yığıyoruz. Alacak kimse olmadığı için de yığılıyor çöpler ve yine biz gidip atıyoruz. Biz bu kadar özverili bir şekilde çalışırken, işverenler bugün bizi büyük bir belirsizliğin içine soktular.”

HOBİ OLARAK YAPTIĞIM İŞ, ŞİMDİ GEÇİNMEK İÇİN ZORUNLULUK OLDU

Derya da pandemi döneminde çalışma şartlarına dair şunları ekliyor: Pandemi sürecine ilk girdiğimizde çok önemsenmedi. Sonra iş yerinde pozitif olan arkadaşlarımızın sayısı arttıkça alınan tek önlem belli yerlere konulan dezenfektanlar oldu. Çalışma şartlarımız gitgide kötüleşiyor.” Fidan gibi Derya da patronların onları bir belirsizlik içinde, ikilemde bıraktıklarını söylüyor.

Ekonomik olarak zorlandıklarını ifade eden Fidan “Ben evde hobi olarak süs eşyaları yapıyordum. Şimdi ise market, pazar paramı çıkarmak için yapıyorum. Şu an gidip başka işlerde de çalışamıyoruz. Günlük işlere bakıyoruz. Bize kaç gün diye soruyorlar. Bugün de olabilir, bir hafta sonra da dediğimizde doğal olarak kimse bize güvenip iş vermiyor. Zaten biz kadınların iş bulması daha da zor.”

KADINLAR EK İŞ DE BULAMIYOR

“Ne bir yere gidebiliyoruz ne de fabrikamıza girebiliyoruz” diyor Derya. Devam ediyor: “Hepimizin maddi imkanları belli. Çoğumuz kirada oturuyoruz. Ben de evimi geçindirmeye çalışan bir kadınım. Evim kira, bu devirde kredisi, borcu olmayan yoktur herhalde. Biz her ay faiz ödeyerek borçları kapatmaya, ertelemeye çalışıyoruz. İş yerinde çoğu erkek arkadaşımız ek işlerde çalışıyor. Biz kadınlar açısından her zaman bu da olmuyor. Bir kere erkekler gibi daha rahat iş bulamıyoruz, bulsak da ha diyerek gidemiyoruz. Ben İzmit’te oturuyorum. Yevmiyeli işler Gebze’de ağırlıkla. Her gün gidip gelemiyoruz.”

SENDİKALI OLMAKTAN VAZGEÇMEYECEĞİZ
“Bizim derdimiz işimiz ve ekmeğimiz” diyor Fidan: “Bizim için patronun kim olduğunun hiçbir önemi yok. Biz CPS işçileri sendikalıyız, örgütlüyüz ve güçlüyüz. İşsizlik o kadar arttı ki işçiler örgütlenmek için o kadar bedeller ödediler ve hâlâ ödemeye devam ediyorlar ki biz de bunun mücadelesini yıllarca verdik ve kazandık. Ve bu örgütlülüğümüzü kaybetmeye de hiç de niyetimiz yok.”
Derya ise sözlerini şöyle bitiriyor: “Biz işimizin devamını, istediğimiz gibi bir sonuç istiyoruz. Yapamıyorlar mı? Haklarımızı versinler, biz de yolumuza bakalım. Başka bir seçeneğimiz mi var arkadaşlar? Bize başka bir seçenek bırakmadılar. Umarım ya anlaşırlar ya da haklarımızı verirler. Çünkü biz işçiler nefes aldığımız sürece çalışmaya mecburuz!”

Fotoğraf: Ekmek ve Gül