Güney Asya’da dünya çapında moda markaları için kıyafet üreten kadınların yazdıkları günlükler, çok ucuza ve çok uzun çalıştırıldıklarını, her gün tacizle karşı karşıya olduklarını ve müdürlerin onlara sürekli bağırdığını ortaya çıkardı.

Kamboçya, Hindistan ve Bangladeş’te 500’den daha fazla kadın işçiyle yapılan ve bir yıl süren araştırma, işçilerin ailesini geçindirmek ve kirasını ödeyebilmek için sürekli fazla mesaiye kaldığı ya da eşlerinden ödünç para aldıkları sonuçlarını ortaya çıkardı.

Araştırmacılar “Günlüklerin amacı modanın ‘insan bedeli’ni göstermek ve işçilerin hayatını iyileştirmekti” diyorlar. Moda endüstrisi üreticileri, özellikle 2013’te Bangladeş’te Rana Plaza’nın çöküşünden sonra çalışma koşullarını ve işçi haklarını iyileştirme konusunda baskı altında.

Araştırmacılar, bu üç ülke arasında Hindistan’ın yaşam ve çalışma koşulları bakımından diğerlerinden daha iyi olduğunu ifade ediyor. Saat ücreti en düşük olan ve sürekli borç almak zorunda kalanlar Bangladeşli kadınlar. Kamboçya’da ücretlerin düşüklüğü, fazla mesaiye rağmen, çoğu işçinin tıbbi bakım ve beslenme konularında sıkıntı yaşamasına neden oluyor. Chenda’nın Kamboçya’da yaptığı bir araştırmaya göre, işçilerin çoğu 20’li yaşlarda, ilkokul eğitimi almış ve evli. 48 saatlik bir çalışma karşılığında ancak 45 dolar kadar bir ücret alabiliyorlar.
Mikrofinans Fırsatlar adlı “küresel sivil toplum örgütü”nün İcra Müdürü Guy Stuart, “Düşük ücretin ve belirsizliğin birleşmesi karşısında gördüklerimiz direnç hikayeleridir” diyor.

Hazırlayan: Berivan Balkay