Neredeyse üç yıl boyunca, Nicoleta Bolos her gece kirli bir yatakta kapının önünde ayak seslerini bekledi. Saatler boyu kendini, kapının açılmasına, yatağın yanındaki masanın üstüne bir tüfeğin bırakılmasına ve patronun kendisini yatağına atmasına hazırladı.

Bolos’un çiftlik sahibinin ayak seslerinden daha çok korktuğu tek şey işini kaybetmesiydi. Bu yüzden kocası dışarıda kafayı çekerken kendi tecavüze uğradı ve her gece dayak yedi.
“Önce kocam bana ne yapmam gerektiğini söyledi. Çalıştığımız seranın sahibi benimle yatmak istiyordu. Bunu yapmazsam bizi geri gönderecek ve paramızı ödemeyecekti. Kocamın deli olduğunu düşündüm. Ama reddettiğimde bana vurdu. Patronumuzun istediği her şeyi yapmam gerektiğini söyledi - işimizi sürdürebilmemizin tek yolu buydu. İşverenim geldiğinde, beni silahla tehdit etti. Hareket edersem kafamı uçuracağını söyledi. Bittiğinde, çekti, gitti.

BÜTÜN AVRUPA İÇİN SEBZELER, AMA AKŞAM YEMEĞİNE KEDİ MAMASI

Ertesi sabah Bolos, kocasıyla birlikte sıcak bir serada İtalya’nın Avrupa’daki en büyük meyve ve sebze üreticisi ve Ragusa eyaletinin de Avrupa’daki üçüncü büyük sebze üreticisi olmasına yardım eden tarımsal ürünleri topladı. Bolos, burada çalışırken işçiler seyrek olarak yaşanabilir barınaklara yerleştirildi, akşam yemeği için kedi maması verildi ve tıbbi bakımdan mahrum bırakıldılar. Geceleri, o ve diğer işçiler çiftçi ve arkadaşlarının emirlerine amadeydiler. “Buraya geldiğimde, Avrupa ülkesinde zor ama düzgün bir iş bulduğumu sanıyordum. Ama biz köle yapıldık.”

Ragusa’da, Bolos gibi, beyaz plastik çadırlarla kaplı tarlaların arasında gizli olarak 5 bin Rumen kadın çalışıyor. Göçmenlerin haklarını koruyan İtalyan sivil toplum örgütü Proxyma Derneği, seralarda çalışan Rumenlerin yarısından fazlasının işverenleriyle cinsel ilişkide bulunmaya zorlandığını tahmin ediyor. Neredeyse hepsi zorunlu çalışma ve ağır sömürü koşullarında çalışıyor. Polis, çoğu Romanya’dan gelen 7 bin 500 kadının bölgedeki çiftliklerde kölelik koşullarında yaşadığını tahmin ediyor. Sicilya jandarmasının komutanı Guido Volpe, Ragusa’nın adadaki bir tür sömürünün merkezi olduğunu söylüyor. “Bu kadınlar tarlalarda köle olarak çalışıyorlar ve şantajla çiftliklerin sahipleri ile cinsel ilişkiye zorlanıyorlar” diyor.

KAÇIRMA, CİNSEL SALDIRI VE KÖLELİK KOŞULLARINDA ÇALIŞTIRMA

“Bu şeylerin araştırılması veya önlenmesi kolay değil çünkü kadınlar bu konuda konuşmaya korkuyorlar.” Kadınların çoğu, çocuklarını ve ailelerini geride bıraktı. Umutsuz kararlar almaya zorlandılar. Bolos, beş aylık kızını başka bir Ragusa çiftliğindeki bir depoda beslerken “Geldiğim yerde iş yok” diyor . “Aylık ortalama maaş 200 avro. Burada çok daha fazla kazanabilirsiniz. “Bunun için acı çekmek zorunda olsanız bile.”

Bu yazı için on Rumen kadınla konuştuk. Herkes sistematik cinsel taciz ve istismardan söz etti. Aşırı sıcakta susuz on iki saat çalışma, ücret eksikliği ve makul olmayan konaklama. Çalışma günleri genellikle fiziksel şiddet ile dolu. Silahla tehdit edildiler; çocuklarına ve ailelerine yönelik tehditlerle şantaj yapıldı. Palermo Üniversitesinden Alessandra Sciurba, 2015 yılında Sicilya’daki Rumen kadınların istismarını belgeleyen bir rapor hazırladı. Koşulların o zamandan beri daha da kötüleştiğini söylüyor. “Kadınlar göç etmek zorunda olduklarını, böylece Romanya’daki çocuklarının yoksulluk içinde yaşamalarını engellediklerini söylüyorlar. Ama kendileri kötü şartlara ve istismara katlanmak zorunda kalıyorlar” diyor Sciurba. “Gördüğümüz şey, BM Uluslararası Çalışma Örgütünün tanımladığı şekilde zorunlu çalışma ve insan kaçakçılığından başka bir şey değil.” Savcı Valentina Botti, cinsel taciz ve emek sömürüsü ile ilgili bazı şikayetlerde bulunulduğunu, Rumen kadınların istismarının çok büyük olduğunu söylüyor. “Kaçırma, cinsel saldırı ve kölelik koşulları, ispatlamış olduğumuz en ciddi üç suç.” Kürtaj isteyen Romen kadınlarındaki büyük artış Sicilya’daki doktorları ve insan hakları gruplarını uyarıyor. Proxyma’ya göre, Rumen kadınlar Ragusa’daki kadın nüfusunun yalnızca yüzde 4’ünü temsil ediyor, ancak kayıtlı kürtajların yüzde 20’si onlara ait.

TEHLİKELİ KİMYASALLAR

Ek olarak, çalışma koşulları bazı durumlarda aşırı derecede tehlikeli. Genç bir kadın, koruyucu giysiler olmadan kimyasallarla çalışmaya zorlandıktan sonra hasta olduğunu anlattı: “Böcek ilacıyla kaplı yiyecekleri işlemek zorunda kaldım. Hastalandım. Sürekli öksürüyordum ve nefes alma sorunlarım vardı.” İhlalleri yetkililere bildiren işçiler, bundan sonra genellikle iş bulamadıklarını bildiriyor. “Eşimle birlikte seralarda çalıştım ve mal sahibi benimle yatmak istedi” diyor Gloria. “Reddettiğimde beni dışarı attı. Daha sonra onu polise bildirdim. O zamandan beri artık iş bulamıyorum. Diğer çiftçiler polise gittiğimi biliyor.”
Nicoleta Bolos gece çilesine daha fazla dayanamadı. Avluyu ve kocasını geride bırakarak kaçtı. Şimdi işsizdi, iki çocuğuna ve eve para gönderemezdi. Arkadaşlarının otobüs bileti için topladıkları parayı alıp Rumenya’ya doğru yola çıktığında, çocuklarının velayetini çoktan kaybetmişti. Şimdi eski eşinin amcasının yanında yaşıyorlar, amca Nicoleta’nın çocuklarıyla görüşmesine izin vermiyor. Bu yüzden, kendisine yapılan şiddete rağmen, bir otobüse bindi ve 50 saatlik yolculuktan sonra Ragusa seralarına geri döndü. Ragusa’da hasat yardımcıları için çok fazla iş var. Yerel ekonomi göçmen işçilere güveniyor. İtalya’nın taze meyve ve sebze ihracatı son yıllarda çok arttı, şimdilerde yıllık 366 milyon avro. Bunların çoğu Ragusa eyaletindeki 5 bin tesiste üretiliyor. İtalya Parlamentosunda cinsel taciz konusunu gündeme getirme girişimleri şimdiye dek sonuçsuz kaldı. 2015’te milletvekili Marisa Nicchi, Rumen işçilerinin köleleştirilmesi konusunda meclis oturumu yapılması başvurusunda bulundu ve hükümeti soruşturma yapma kararı almaya çağırdı. İki yıl geçmesine rağmen İtalyan hükümeti hiçbir şey yapmadı. Nicchi; “Ama pes etmiyoruz. Bu suçlar sona ermeli” diyor. Nicoleta Bolos, İtalya’ya döndükten sonra Rumen bir adamla tanıştı ve iki çocuk daha doğurdu. Eski şefiyle ilgili tekrar suç duyurusunda bulundu ama işlem hâlâ beklemede.
Sonunda diğer Rumen kadınlarına yardım etmek için kamuoyuna açılmaya karar verdi. Bebeği kucağındayken plastik bir sandalyede oturuyor ve konaklama yerini gösteriyor. Duvarlar nemli, ısıtma veya su yok. “Buradaki hayatımız bu. Fakat çocuklarımı bir daha kaybetmeyeceğim. Onlar nedeniyle her şeye katlandım, köle oldum - onlar yüzünden o adamı her gece yatağıma sokmak zorunda kaldım. Şimdi herkesin bunu bilmesini ve durdurmak için harekete geçmesini istiyorum.”

Der Fereitag’dan çeviren Semra ÇELİK.