Rapor, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “Şimdi grev tehdidi olan yere biz OHAL’den istifadeyle anında müdahale ediyoruz. Diyoruz ki hayır, burada greve müsaade etmiyoruz” sözlerinin hayata geçirildiğini gösteriyor. Zira rapora göre, 2015 yılından 2016 yılına işçi sınıfı eylemlerinde yaklaşık olarak üçte birlik bir azalma yaşandı. 2015’te sona erdirilen çözüm süreci ve ülkede yaşanan katliamlar, 2016 yılında meydana gelen darbe girişimi ve OHAL’in ardından işçilerin eylemi yarı yarıya azaldı, OHAL’le birlikte eylemlere polis müdahalesi ise arttı. 2015’ten 2016’ya işyeri temelli eylemlerde ortalama eylem süresi de yarı yarıya düştü.

Rapor, eylemlere katılan işçilerin cinsiyeti konusunda da bir analiz yapıyor:
*2015’te işyeri temelli eylemlerin yüzde 29’unda bariz bir kadın katılımı var. 2016 yılı verilerinde ise işyeri temelli eylemlerin yüzde 57’sinde kadın katılımı var. Yüzde 40’ında kadın katılımı yokken, yüzde 3’ünde eylemciler arasında kadın bulunup bulunmadığına dair bir veri yok.
*İşyeri temelli eylemlerin yüzde 3’ü sadece kadınlar tarafından yapılırken, yüzde 2’si kadın ağırlıklı işçi grupları tarafından, yüzde 26’sı ise kadın erkek sayısının aşağı yukarı birbirine denk olduğu işçi grupları tarafından yapılmış. Eylemlerin kalan dörtte birini ise erkeklerin ağırlıkta olduğu gruplar yapmıştır.

2016 yılındaki işçi eylemlerinin nedenleri arasında ‘toplumsal cinsiyete ilişkin’ sorunları da ayrıştıran rapor şu bilgileri ortaya koyuyor:
*İşyeri temelli eylemlerin yüzde 4’ünde eylem nedenleri arasında toplumsal cinsiyete ilişkin sorunlar (kadınlara yönelik ayrımcılık, taciz, vb.) ifade edilmiş.
*Toplumsal cinsiyete ilişkin sorunlar ve talepler ise genel eylemlerin ancak yüzde 3’ünde doğrudan bir neden olarak rol oynamıştır. Bu eylemlerin neredeyse hepsi 8 Mart Dünya Kadınlar Günü vesilesi ile sendikaların ve işçilerin örgütlediği, kadınların çalışma koşullarındaki eşitsiz konumunu görünür kılan eylemler.

TARİŞ GREVİ
Manisa’nın Alaşehir ilçesinde bulunan Tariş fabrikasında çalışan çoğunluğu kadınlardan oluşan işçiler Öz-Gıda İş’in yetki sahibi olduğu işyerinde greve çıkmak için sendikayı zorlar. Toplu iş sözleşmesi sürecinde anlaşma sağlanamaması üzerine yapılan oylama sonucunda işyerindeki 252 işçiden 175’i greve evet der. İşçilerin talepleri arasında öncelikli olarak ücretlere 100 TL zam yapılması, çalışma sürelerinin işçiler arasında eşit olarak dağıtılması ve iş yükünün hafifletilmesi yer alır. 8 Ağustos’ta işyerinde çoğunluğu oluşturan kadın işçiler greve çıkarlar. İşyerindeki 252 işçiden sadece 40’ı işbaşı yapar. Fabrika önünde direniş, ailelerinin de katılımıyla devam eder. Bu greve çeşitli sendikaların yanı sıra milletvekilleri de destek verir. Dört gün boyunca süren eylemde arabulucu olarak milletvekili ve kaymakam rol üstlenir. 12 Ağustos’ta işçiler ve yönetim arasında anlaşma sağlanır. Buna göre 1 Ocak 2017’den itibaren işçi ücretleri 1900 TL’ye yükseltilecek, sosyal haklarda yüzde 10 oranında iyileş- me sağlanacak ve greve katılan işçilere yönelik yaptırım uygulanmayacaktır. Bir kısmı mevsimlik çalışan ve çoğunluğu kadın olan işçilerin öncelikli talepleri arasında çalışma sürelerinin eşitlenmesi yer alıyordu. Röportaj veren bir kadın işçi işyerindeki eşitsizliği: “Birimiz 1 gün, diğerimiz 8 gün çalışıyor. Patrona yakın olanlar 11 ay 29 gün, arası olmayanlar 2-3 ay çalışıyorlar” diye ifade eder. İşçilerin ısrarı- na rağmen sendika patronla yaptığı anlaşmada eşit çalışma süresine ilişkin talebe yer vermez. Ayrıca, grev sonlandırılıp işbaşı yapıldıktan sonra anlaşma maddelerinin birisi daha ihlal edilir. Greve katılan işçiler ücretsiz izne çıkarılır. İşleri askıya alınan işçiler patronla ve grev döneminde arabuluculuk yapan kaymakamlıkla görüşmek isterler fakat herhangi bir olumlu yanıt alamazlar. İşçiler konu ile ilgili hukuki süreç başlatmayı düşünürler.