Sokağın köşesinde babası vurulup da eve döndüğünde onun aldığı son elmayı ağlayarak yiyen, mayınlarla oynarken arkadaşları bin parçaya ayrılan çocuklar… İnsanın eceliyle de ölebileceğini bilmeyenler, … Gece evleri tarandığında ölen akrabalarını günlerce evden çıkaramayıp o kokuyla yaşayanlar, o kokuyu unutamayanlar… Ortadan kaybolan babaları bir gün karşısına çıkar korkusuyla 30 yaşında sigara içerken hâlâ çekinen çocuklar… Verilen elektriği, Filistin askılarını, sokulan copları, tecavüzü, gözaltında marşlar eşliğinde günlerce süren işkenceyi anlatmaya bugün kelime bulamayanlar… Bir günde ailesinden 12 kişi yok olan, birileri ‘faili meçhul’, birileri dağda ölürken yaşamaktan utanan, hâlâ düğünlerde simsiyah giyinen çocuklar…
Hâlâ kabussuz gece geçiremeyenler ama her şeye rağmen bugün barıştan söz edebilenler. Rojin Canan Akın ve Funda Danışman’ın kitabı Bildiğin Gibi Değil- 90larda Güneydoğu’da çocuk olmak kitabındaki 19 Kürt gencinin dilinden dökülenler...