Evde çalışan kadınların emeği görülmez. Kadın, parça başına fabrikalara iş yapar, mağazalara kıyafetler diker, belki de danışmanlık hizmeti verir.

TÜİK’in ev ekseninde çalışan kadın verilerine ulaşmak zordur. Bu veriler gerçeği de yansıtmaz. Çünkü çalışan kadın kendisini çalışıyor olarak tanımlamaz, dolayısıyla kayıtlara da geçmezler. Devlet, “siz zaten işçisiniz” der, ama kayıtdışı çalışmalarına da göz yumar.

Peki ev eksenli çalışma nedir? Tanımlayalım ki ev eksenli çalışan kadınlar kendilerini ‘işçi’ olarak tanımlayabilsin... ? Şöyle tanımlayalım...

Evde veya evin civarında nakit gelir karşılığı yapılan iş, ev eksenli çalışmanın kapsamına giriyor. Yapılan işlere genellikle parça başı ücret ödenir. Bunlara parça başı çalışanlar denir. Bu işler, konfeksiyon, ayakkabı, elektronik, sigara veya tütsü yapımıdır. Ev eksenli çalışanların çoğunluğu kadınlardır. Son dönemlerde ortaya çıkan ve ev eksenli olarak tanımlanan çalışma türleri de var. Bunlar, ev pansiyonculuğu, bilgisayarda yazı yazma, danışmanlık yapma, seramik boyama gibi işlerdir. Ev eksenli çalışma fabrikalara iş yapma ve pazarlarda satış yapmak üzere ikiye ayrılır. Her gün ev eksenli çalışanlar da, bu listeye eklenen işler de değişkenlik gösterir. Yapılan işin de, ödemelerin de garantisi yoktur.