Ben, yıllardır Ankara’nın en yoksul ve son yıllarda mültecilerin çok yoğun olarak yaşadığı ilçesi Altındağ’da görev yapan bir sınıf öğretmeniyim. Meclis’te geçen hafta yapılan bütçe görüşmelerini izlerken aslında beklenen bir tabloyla karşılaştık. Tabi ki bütçeden emekçilere, yoksul halka, eğitime, sağlığa doğru düzgün bir pay ayrılmazken; rantçılara, kara para aklayanlara, sermayeye müjde verilecekti.

Okullarda bir öğün ücretsiz, sağlıklı yemek talebi eğitimciler, veliler ve toplumun duyarlı kesimlerinde son zamanlarda artan bir talep. Çocuk haklarından dem vurulan, ‘Uluslararası Çocuk Hakları’ sözleşmesine atıfta bulunulan 20 Kasım ‘Dünya Çocuk Hakları Günü’nü yakın zamanda geride bıraktık. Ancak çocukların en temel hakları olan sağlıklı beslenme haklarını yerine getirmek şöyle dursun duymaya bile tahammül edemiyorlar.

Mecliste Milli Eğitim Bakanının önüne ‘Okullarda ücretsiz sağlıklı yemek istiyoruz’ talebiyle ilgili toplanan imzaları sunmaya çalışan Emek Partisi Gaziantep Milletvekili Sevda Karaca’nın duyduğu sözler inanılır gibi değildi. Milli Eğitim Bakanı, Milletvekili Sevda Karaca’ya ‘şov yapıyorsunuz’ dedi. Halkın taleplerini meclise taşımak ve çözüm üretmeye çalışmakla görevli bir milletvekili tam da bunu yapmaya çalışırken konunun asıl muhatabı tarafından şov yapmakla suçlanıyor.

Ben de aslında sormak istiyorum. Altındağ’da okulumun bulunduğu mahallede her gün Belediye tarafından dağıtılan yemek için ellerinde yoğurt kovaları ile bekleyen velilerimiz de şov mu yapıyor? Öğrencilerim bayat poğaça, simit getiriyor beslenme olarak okula, neden bu kadar kurumuş dediğimde hayırsever bir fırıncı amcanın akşam saatlerinde gelip mahallede dağıttığını söylüyorlar. Öğrencilerim de şov mu yapıyor acaba? Öğrencilerimize kek yapıp dağıtıyoruz bazen, bazen de sandviç, yarısını peçeteye sarıp saklıyorlar. Akşam yerim öğretmenim diyorlar, yine şov mu yapıyorlar?  

Fotoğraf: Ekmek ve Gül