11 yaşında ortaokulu okumak için İstanbul’a ablamın yanına gelmiştim. Ablamın çoğunu köye, beni de İstanbul’a yolladılar. Ablam evliydi, iki çocuk yük olmasın diye ailem böyle bir karar verdi. Bütünleme sınavlarına kalınca annem babam beni tekrar köye götürdü. İstanbul’a ilk geldiğimde ufak tefektim. Tekrar köye döndüğümde serpilmiş büyümüştüm. Bütünleme sınavları için İstanbul’a gelecektim “Bu kız büyümüş” dediler bir daha yollamadılar.

Köyde okullar devam ediyordu. Ama öğrencilerin sayısı düşünce öğretmenlerin de tayinini başka yerlere verdiler. Sınır köyündeki öğretmen gelirdi bize eğitim vermeye. Zaten o da sınır köyün çocuğuydu. Beş sınıfı birden okutuyordu. Sabahları gelir ,akşamları dönerdi köyüne. Eken geldikleri için de evlere gelirlerdi oturmaya okul vaktine kadar.

12-13 yaşımda yeni yeni gelişiyorum. Hayvanlarımız vardı, annem babam ahıra iniyorlardı sabahları. Ben de çocuk aklımla soba yakıyorum. Kapı vuruldu, açtım, öğretmen girdi içeri. Köylerde alışkınız; misafire hoş geldin denir. Dedim ben de. “Hoş bulduk” dedi. Elini öptüm. Oturttu yanına zoraki. Belimden sarıldı “sen ne kadar büyümüşsün” dedi. Göğüslerime karnıma dokundu. O hareketin yanlış olduğunu anladım, kurtulmaya çalıştım. Sonrasını hatırlamıyorum. Nasıl gitti evden bilmiyorum. Yalnızdım evde, korktum da. Bir daha yalnız kalmamaya gayret ettim. Adamı her gördüğüm yerde nefret ediyordum.

Yaşadıklarımı 45 yaşıma kadar hiç kimseye anlatmadım. Hep içimde tuttum. Korktum, acaba yanlış mı anlaşılırım diye, kadınım ya. Kendi kendime kızıyordum “neden gittim, bu adama neden hoş geldin dedim” diye. Birçok insanda bu var. Aman ailem duymasın, başları belaya girmesin diye anlatmıyorlar. Ben onun taciz olduğunu bilmiyordum, ama kötü bir hareket olduğunu biliyordum.

Daha sonra benzer bir olay daha yaşadım. Yılını hatırlamıyorum ama birbirine yakın tarihlerdi. Aşağı mahallede oturan ablamlara gitmem gerekiyordu. Bu yaşadığım taciz olayı çok yakından tanıdığım bir insan tarafından yapıldı. Annemler beni traktörle gönderdi. Traktörü süren adamın tacizine uğradım. Koluyla taciz etti beni. Kolla nasıl taciz olur mu? Allah kahretsin oluyor! Traktörün yanında boşluk var. Beni o boşlukta ayağa diktiler. Direksiyon kullanan adamın dirseği tam genital bölgeme geliyor. O anı hiç unutamıyorum. Adam direksiyonu çevirdikçe dirseği bana sürtüyor. Kıvrıla kıvrıla çekildim. Yol 10 dakika sürmemiştir ama gelin bir de bana sorun!

Yaşadığım iki olayı da hiç unutamadım. Mümkün değil unutmak. Ve ben bu insanlarla hâlâ aynı topluma giriyorum. Belki onlar hatırlamayabilir ama ben unutamıyorum. Bu insanlarla görüştüğümde konuşuyorum da. Çok kötü bir duygu bu. O insanları gördüğümde öldürmek istiyorum.

Bunu ne aileme söyleyebildim ne herhangi bir akrabama. Ben suçlanırım diye hep sustum, 45 yaşıma kadar. En son yakın arkadaşım ve eşimle birlikte çocuk istismarı üzerine sohbet ederken “Ben de tacize uğradım” diyene kadar.

İki kızım var. Korkuyorum, onları yalnız bir yere yollayamıyorum. İnsanlar bana “Büyüdüler artık bırak tek çıksınlar dışarı” diyor. Ama korkuyorum elimde değil. Biliyorum özgüvenleri geç oluşacak ama ben de 25 yaşında özgüven kazanabildim. Yetişkin birinin, akrabam bile olsa kızlarımı yanağından öpmesini istemiyorum, “Uzaktan sevin” diyorum. Kızlarımın da aynı şeyleri yaşamasından çok korkuyorum.

Bunu yapanlar cezalandırılmadıkça tacizin önüne geçilemez. Toplumsal ahlak eğitimine ihtiyacımız var. Galiba vicdanlı ve ahlaklı insanlar yetiştirilmesi gerek. Bu da bu günden yarına hemen değişmeyecek. Özellikle bizi yönetenlerin ve ailelerin buna çanak tutmak yerine bu durumu değiştirecek geç kalınmış adımları atması gerek. Toplumsal duyarlılık gerek.