AKP-MHP ortaklığıyla hazırlanan infaz paketi yakın zamanda Meclis Genel Kurulunda kabul edildi. Kasten öldürme, uyuşturucu madde imal ve ticareti, cinsel saldırı ve çocukların cinsel istismarı suçlarını işleyen suçluların serbest kalacağı konuşulurken, kadınlar kadın yönelik şiddet suçu işleyenlerin de bu paketten yararlanacak olmasına tepkili. Adana’dan iki kadının Ekmek ve Gül’e yazdıkları mektupları…

KADIN KATİLLERİNE VE ÇOCUK İSTİSMARCILARINA AF OLMAMALI
Nimet Çermikli (Tuğba Dursun’un kız kardeşi) // Adana
Kısa bir süre önce kocası tarafından canice öldürülen kız kardeşimin uzun süren davası sürecinde hem sanık hem de sanığın ailesi tarafından defalarca tehdit edildik. Üstelik suçlu onlar olmasına rağmen. Kadın katillerinin serbest kalması ya da aftan yararlanması bizi derinden üzüyor ve korkutuyor. Bu ve bunun gibilerinin aftan yararlanmasını, cezadan herhangi bir indirim almasını istemiyoruz. Kadınlar ölmeden defalarca uzaklaştırma kararı alıyor, ama şiddet uygulayanlara başka ceza verilmiyor, ta ki kadınlar ölene kadar. Kadına şiddet, çocuklara şiddet ve istismarın af ve indirimi olmamalı. Biz yaşamak istiyoruz. Yaşam hakkımızın elimizden alınmasına izin verilmemeli. Hayatına kasteden ve en az ceza ile yatıp çıkan, çıkınca yarım kalan işini bitirip gezen o kadar çok katil var ki. Eğer serbest bırakmasalardı, aftan yararlandırılmasalardı belki o kadar kadın ölmeyecekti. Peki bunun vebali kimin? Asla “af” olmamalı, asla “indirim” olmamalı. Artık kadınlar şiddet görmesin, çocuklar anneleri ile büyüsün.

DÜZELİR DEDİM TAHAMMÜL ETTİM, SİZ ETMEYİN!
Zilan // Adana
26 yaşımdayım. Bundan 4 ay önce sevdiğim birisiyle evlendim, evlendiğimizin ilk günü zorbalıklarına maruz kaldım. Gitmek istediğimi söylediğimde bana şiddet uyguluyor ve sonra da ‘Bütün bunları bana sen yaptırıyorsun’ diyerek kendi suçunu hafifletmeye çalışıyordu. Evliliğimizin ilk günü, halam ‘Balayına gideceksiniz, altınlar evde kalmasın’ dediği için kavga çıkarttı, herkesi evden kovdu, eve zarar verdi. ‘Öfke kontrolü problemim var, bunları kasıtlı yapmıyorum’ diyerek bunu da hafifletmeye çalıştı. Gitmek istediğim halde alıkoyup gitmeme izin vermiyor, özür dileyip terapi görmeyi kabul edeceğini söylüyordu. Sonrasında şans eseri telefonuna gelen bildirimi gördüm ve aslında bunları düğünün ertesi günü altınları bozdurup kumar oynamak için kasıtlı olarak yaptığını öğrendim. Belki de en büyük hatam özür dilemesini pişmanlık zannedip ona sürekli şans vermekti. Yaşadığım psikolojik ve fiziksel şiddete karnımdaki bebeğim de daha fazla dayanamadı ve onu kaybettim. Bunu öğrendiğinde ise beni tehdit etti, buna benim sebep olduğumu söyledi. Uzaklaştırma kararı aldım fakat buna rağmen katledilen kadınları gördükçe ve onları katledenlerin cezasız kaldığına şahit oldukça dışarıya çıkmaya korkar oldum. Kapı her çaldığında pencereden bakmaya bile cesaret edemiyorum.
Ailesine durumu anlattım ‘Oğlunuzun ruh sağlığı iyi değil, korkuyorum, onunla konuşun’ dedim fakat onlardan, “Kadın dediğin toparlamasını bilir, sen de biraz alttan al, evliliğin ilk zamanlarında olur öyle şeyler” sözlerini duydum sürekli. “Anlatırsam inanırlar mı, darp raporum yok nasıl kanıtlarım?” diye düşündüm, düzelir sandım, tahammül ettim. Ancak siz tahammül etmeyin!