Biz halk olarak hâlâ hükümetin bizim için belirleyeceği asgari ücreti çocuk iyimserliğiyle, geçinebilecek kadar yüksek bekliyor ve ne yazık ki belirleyecekleri ücretin kaderimiz olduğuna razı gelip karıncaya don dikmeye çalışıyoruz. 

Şu an asgari ücret 2 bin 324 TL ve enflasyon yine beklenenin çok üstüne çıktı, yükselen fiyatlar bizi çaresiz bıraktı. Yanlış ekonomik politikalar dolayısıyla dolar karşısında TL’nin erimesi ve dışa bağımlılığımız nedeniyle alım gücümüzün azaldığını anlamak için iktisat ya da ekonomi okumaya gerek yok. Var olan geliri ile pazara, markete çıkan yurdum insanı okumuş olsun olmasın farkı derinden hissediyor. Bir kuru ekmeğe layık görülen biz asgari ücretlilerin Survivor’a katılmasına gerek yok, hayatta kalmak artık ciddi ciddi bir zeka ve matematik işi oldu.

Makarna suyundan çorba yapıp, yemekte yarım soğan kullanmak, patatesin bir gıdım daha tadını alabilmek için lazer kesim gibi ince soymak, elektrikten tasarruf için sadece bir odada elektrik yakmak ve sırf bu yüzden erken yatmak, çamaşır makinesinden akan atık su boşa gitmesin diye tuvalet, banyo ve balkon yıkamak, havanın derecesine göre doğal gazı saatlik yakmak ve sadece salon peteğini açıp diğer odaların peteğini kapatmak, sabah olabildiğince yataktan geç çıkıp sabah kahvaltısını öğlen yemeğiyle birleştirip bir tek akşam için yemek yapmak. Eminim bütün bunlar hemen hemen her asgari ücretlinin yaptığı tasarruf tedbirleridir.

Instagram’da kuru ekmek tartışması sürüp giderken okuduğum yorumlarda “Kuru ekmek yiyemeyen kaldı mı ki” diyen tuzu kurular var hâlâ. Onlara “Hâlâ aç insanlar var” dediğimde “Yardım edelim” diyorlar. Ben de onlara “Siz yardım edilmiş yoksulluk, biz bitirilmiş yoksulluk istiyoruz, işte bu yüzden anlaşamıyoruz” diyorum.

Gelir adaletsizliğinin önüne geçip ‘Dur’ demedikçe, hakkımız olanı ısrarla istemedikçe, hâlâ bu asgari ücreti belirleyen tuzu kuruların insafına kalmaya devam edeceğiz dostlarım...