On yıllardır süren kapitalist sömürü ve yağma düzeninin neden olduğu ekonomik ve toplumsal yıkımı tüm çıplaklığıyla ortaya koyan bu süreçte, yönetilemeyen pandeminin yükü, anayasal haklarından bile mahrum bırakılan sağlık çalışanlarının omuzlarındayken, iktidarın emek düşmanı politikaları ile sağlıkları ve ekmekleri arasında bırakılan, işsizlik, güvencesizlik ve ücretsiz izin dayatmasına maruz kalan emekçilerin #1Mayıs Emek ve Dayanışma Günü kutlu olsun(!)

Bilimin sesine, sağlık emek ve meslek örgütlerinin uyarılarına kulak vermeden geldiğimiz noktada 400'den fazla sağlık çalışanını ve binlerce yurttaşımızı kaybettik. Ne yazık ki bunlar öngörülebilir ve dolayısıyla önlenebilir ölümlerdi.

BU NASIL TAM KAPANMA?

Hala salgını sahada karşılayanların gözlem ve görüşleri alınmadan masa başında kararlar yazılıyor.

Aşılamada beklenen sayıya ulaşmadan kontrolsüz açılmalar, sosyal ve ekonomik destekler verilmeden göstermelik kapanmalar yapılıyor.

Kısıtlama önlemlerinin hızlı aşılamayla birleştirilmesi gerekiyordu, acil ve zorunlu işler dışında üretim durmalı, çarklar durmalı, herkese gelir desteği sağlanmalıydı ama aşı olabilmiş vatandaşlar ve çocuklar evlere hapsedildi, çalışamayanlar, işini kaybedenler açlığa mahkum edildi, çalışmak zorunda olanlar virüse teslim edildi.

DİSK-AR'ın araştırmasına göre 26,8 milyonluk istihdamın yaklaşık yüzde 61’i kapanmadan muaf sektörlerde çalışırken, yüzde 22’si kapanmadan kısmen muaf sektörlerde ve yaklaşık yüzde 17’si ise kapanma kapsamındaki sektörlerde çalışıyor. "Peki bu nasıl TAM kapanma?" sorusunu sormak durumunda kalıyorum.

GÖRÜNMEYEN KADIN EMEĞİNİN GÖRÜNÜR KILINMASI İÇİN MÜCADELE!

Sağlık ve sağlıkla ilgili tüm işlerde çalışanların yüzde 70’ini oluşturan kadınlar, hem eşit ve adil koşullarda çalışmak için mücadele ediyor, hem çalışma alanlarında karşı karşıya kaldıkları şiddet, taciz ve mobbing gibi insan hakları ihlalleriyle.

Bu dönemde kadın işsizliği yüzde 40'ın üzerine çıkarken, görmezden gelinen ev içi emeği ve bakım yükü de arttı.

Cinsiyetçi iş bölümü nedeniyle kadınların üzerine yıkılan çocuk bakımı, aslında ebeveynlerin ortak sorumluluğu. Okulların ve kreşlerin kapalı olduğu, bakıcıların gerek kısıtlamalar gerekse sağlık nedeniyle evlere gelemediği şu dönemde özellikle her ikisi de sağlık çalışanı olan, biri sağlık çalışanı olup diğeri tam zamanlı çalışan ya da tek ebeveyn olanların çocukları perişan. Kreşin kamusal bir hizmet olduğunu, ücretsiz ve 24 saat hizmet veren, nitelikli kreşlerin tüm iş yerlerinde kadın sayısına göre değil, çalışan sayısına göre bulunması gerektiğini defalarca dile getirdik.

Filyasyon ekiplerinde görevlendirilen sağlık emekçileri için yeterli dinlenme ve hijyen alanları yok. Kişisel koruyucu ekipman sadece erkek bedenine uygun.

Birinci basamakta da kadın çalışan sayısı fazla iken koordinasyonda, yönetici pozisyonunda kadın sayısı az olduğu için sorunları çözmek daha da zorlaşıyor.

Mevcut siyasi iktidarın, kadına yönelik şiddeti besleyen en önemli etken olan toplumsal cinsiyet eşitsizliğini derinleştiren politikaları ve söylemleri, bir gece yarısı Cumhurbaşkanlığı kararnamesiyle, daha doğrusu kararıyla İstanbul Sözleşmesi'nin feshedilmesiyle zirveye ulaştı.

Evlerin de kadınlar için güvenli olmadığı karantina günlerinde erkek şiddetine yönelik ilave önlemler tanımlanmadı, 6284 sayılı yasa etkin bir şekilde uygulanmıyor.

Bu karanlık tabloya rağmen biz umudu ve dayanışmayı büyütüp hak mücadelesine devam edeceğiz.

Emek, bilim ve üretimle kurulacak, çalışma koşullarının iyileştirildiği, emeğin karşılığının alındığı, gelir dağılımında adaletin sağlandığı, görünmeyen kadın emeğinin görünür kılındığı, kadın bedeninin ve emeğinin sömürülmediği, yaşamın her alanında şiddetin yok olduğu yeni bir toplumsal düzen umudu ve emeğin bayramını yeniden meydanlarda kutlayacağımız sağlıklı günlerin özlemiyle Yaşasın 1 Mayıs!

Fotoğraf: SES Genel Merkezi