2025 yılının ilk dergisinde, Kaplumbağaların Ölümü, Homologlar Evi ve Ateşten Atlamak isimli öykü kitapları ile edebiyat dünyasına giren Fatma Nur Kaptanoğlu’nun ilk romanı Babam, Ev ve Yumurta Kabukları’ndan bahsedeceğiz. “Bir yumurta kabuğunun hikayesi, yumurta kırıldığında başlar” cümlesi ile başlıyor kitap. Daha ilk cümleden içimizde kırılan şeylerin, zaman geçse de geçmeyen yaraların izlerinin sürüleceği bir anlatı olacağını hissediyorsunuz. Roman bir eve dönüş hikayesi. Bu, başlangıçta mecburiyetten yapılan bir dönüş olsa da içerisinde birçok hesaplaşmayı, kendini hatırlamayı, geçmişi yeniden tartmayı ve yaşanan, yaşanamayan her ne varsa hesabını yapmayı barındırıyor.

ÖZGÜRLÜK BİR KALEDE KİLİTLİ

Kitap, üniversite eğitimi için evden ayrılan ve bir süre sonra çok da mecbur olmadığı halde, “Güçlü olmayan, sökülmüş, incecik bir bağın varlığı, kalın, güçlü, sağlam bir bağdan daha fazla zarar verebiliyor insana” diyerek cinsel yönelimini ailesine cesaretle açıkladığı için aileden dışlanan Bilge’nin etrafında örülmüş.

Bilge yalnız kalma pahasına özgürlüğünü tercih etmiş, kendi ayakları üzerinde durabilen, güçlü bir kadın. Bu güçlü kadının çocukluğuna, ilk gençlik yıllarına döndüğümüzde ise otoriter bir baba, babanın yörüngesinde silik bir anne ve yakın olmayan bir kız kardeşten oluşan çekirdek ailenin açtığı yaraları görebiliyoruz.

Özgürlüğü üzerine de epeyce kafa yoran Bilge:

“Özgürlüğün çevremizdeki insanlarla anlam kazanması ne tuhaf. Şu an bu yerde, doğup büyüdüğüm bu evde hayatımda hiç olmadığım kadar özgürüm ama bunu gösterebileceğim tek bir kişi bile yok. Onlar burada olduğunda özgürlüğümü bu denli doruklarda yaşamayacağımı da biliyorum. Onların yokluğu özgürlüğümü taçlandırırken varlıkları özgürlüğümü elimden alıyor, bu da beni iki farklı seçime zorluyor, ya onlarla korkunç ve yarım bir hayat ya da özgür ama özgürlüğümü kimseye gösteremediğim yalnız bir hayat.

On bir yıl önce yarım bir hayat yaşayacağıma tek başıma ölmeyi göze alarak özgür ama yalnız hayatımı seçiyorum.

Daha doğrusu seçtiğimi sanıyorum.

Çünkü gerçek özgürlük şartlar ya da konumlar ne olursa olsun bireyin yaşamının her alanına taşıyabildiği özgürlüktür. Benim özgürlüğüm ise herkesten uzakta inşa ettiğim bir kulenin içinde kilitli. O kuleden bir adım bile dışarı çıksam hiç de özgür olmadığımı fark ediyorum. Ve o anda Tanrı düşüyor aklıma, yarattığı bu koskoca evrene hayran kalacak bir canlı olmasaydı yapılan onca şeyin ne anlamı kalırdı?” diyor.

Annesinin ölümünü, babası haber vermeye gerek duymadığı için uzak bir tanıdıktan birkaç gün sonra öğrenen; babası komaya girdikten sonra başında duracak birine ihtiyaç olunca varlığı hatırlanan Bilge, ailesinden iyiden iyiye dışlanmış biri. Bilge, babasının son günlerinde ona refakat etmek üzere eve döndüğünde ne yapacağını bilemez bir halde evin her köşesine sinmiş anıların gölgesinde, bir ömrün muhasebesini yapıyor. Çocukken aldığımız yaraların içimizde ne kadar derinlerde saklanıp kaldığını, ilk fırsatta kaldıkları o derinlerden nasıl gün yüzüne çıkabildiklerini de anlatan bu roman, tam anlamı ile bir hesaplaşma öyküsü.

Fatma Nur Kaptanoğlu’nun dili sade ve akıcı. Yazarın dilinin bir diğer dikkat çekici yanı ise duyguları nesnelerden geçirerek okura yansıtabilmesi. Betimlemeleri ile anlattıkları gözünüzün önünde beliriveriyor. Sanki o bahçeye siz de çıkmışsınız, o kahvaltı sofrasına siz de oturmuşsunuz, o köpeğin başını siz de okşamışsınız ve en sonunda o deli gibi yağan yağmurda siz de ıslanmış ama boğulmamışsınız gibi hissediyorsunuz.

Bu 112 sayfalık mini roman, cinsel yönelimi nedeni ile dışlanmasına karşın tek başına ayakta kalabilen, yalnızlık pahasına özgürlüğünü seçen, duyulmaya, anlaşılmaya, sarılıp sarmalanmaya duyduğu ihtiyaç görmezden gelinse de kendini baştan inşa edebilen bir kadının dünü ve bugününe ışık tutarken sizi de düşüncelere, hesaplaşmalara, anılara sürüklüyor. Bir solukta okuyup bitireceğiniz bu romanın etkisinden o kadar kısa sürede çıkamayacaksınız.

KÜNYE
Yazar: Fatma Nur Kaptanoğlu
Can Yayınları, 112 sayfa
İlk Yayın Tarihi: Eylül 2024

Görsel: Canva Pro kolaj