Merhaba Ekmek ve Gül okurları...

Ben daha önce Ekmek ve Gül’ü duymuştum ama hiç okuma fırsatı bulamamıştım. Geçenlerde tanıştığım bir kadın arkadaş bana bir Ekmek ve Gül dergisi verdi ve bu dergiyi Türkiye’nin her yerinde kadınların yazdığını ve benim de yazabileceğimi söyledi. Düşündüm önce, nasıl yazabilirim bilemedim. Aslında yazacak o kadar çok şey var ki... Ama bir türlü cümleleri yan yana getirip yazmaya cesaret edemedim. Sonunda yazmaya karar verdim.

Biz fabrikada üç vardiya çalışıyoruz. Bu benim için bir avantaj. Çünkü önceki işyerlerinde en az on buçuk saat çalışıyordum. Ben bir anneyim. Vardiyalı çalıştığım için çocuğum hastalandığında uykumda da olsam izin almadan hastaneye götürebiliyorum. Gece vardiyasında çalıştığım da gündüz işlerimi halledebiliyorum. Çocuğumla vakit geçirebiliyorum. Geçen günlerde şefimiz “12 saatlik çalışma sistemine geçebiliriz” dedi. Bu bizim için çok kötü. Böyle bir durumda orada çalışamam.

Evet benim için vardiyalı çalışmak iyi. Ama aldığımız ücret yaşamımızı sürdürmeye yetmiyor. Aralık ayının sonuna doğru asgari ücretin 1404 TL olduğunu açıkladılar. Ocak ayından itibaren 100 TL’sini bireysel emeklilik için kesecekler. Verdikleri 100 TL’yi de geri alıyorlar. Bir de faturalarımıza gelen zamlar var. Harcadığımızın iki katı fatura ödüyoruz. Neymiş dağıtım bedeli, KDV’si, matrahı vb. başlık altında bir sürü vergi ödüyoruz. Ama ücretlerimiz yerinde sayıyor. Yaşayamıyoruz.

Çalıştığım işyerinde bölümlere göre koşullar değişiyor. Takım şeflerinin tutumu belirliyor koşulları. İş saatinde tuvalete gitmek, sigara içmek bölüm şefinin insafına kalmış. Geçenlerde başka bölümden bir kadın arkadaşla konuşuyoruz. Regl olmuş, pantolonuna kadar geçmiş. Bölüm şefine “tuvalete gitmem gerekiyor” demiş. Israr etmesine rağmen izin vermemiş. Pantolonundaki lekeyi göstermiş, ondan sonra izin vermiş. Bu durum bir kadın için çok aşağılayıcı bir durum.

İşyerinde giyinmemiz için kıyafet veriyorlar. Yine bir gün asansörde bir kadın arkadaş üzerimizdeki kışlık kıyafeti görüp söylendi. “Bize vermediler. Kalmamış dediler. Bizim bölüm çok soğuk, biz donuyoruz. Bize neden vermiyorlar ki” dedi. Anlayacağınız bizim fabrikadaki her bölümün koşulları farklı ve her bölümde çalışan kadınların da yaşadıkları sorunları ayrı.