Merhaba, adım Seval. 23 yaşındayım. Liseyi birinci sınıfta bıraktım. O zamandan beri geçici işlerde çalışarak geçimimi sağladım. Bir gün bile sigortalı bir işe girmedim. Böyle çalışmanın güzel olduğunu düşünüyordum. Ben ama size bu hikayeyi değil, kız kardeşimin yaşadıkları üzerinden nasıl birlik olmayı, güçlü olmayı öğrendiğimi anlatacağım.
Üvey babam bana değil ama ona çok baskı uygulardı. Çevremizden kaynaklı kimse “türban tak” demedi ama sürekli kıyafetine bir baskı vardı. Annem bunun doğru olduğunu söyleyip duruyordu. Hayatı insanlara sürekli hesap vererek geçiyordu. Ben genelde erkek gibi giyinirdim fakat o makyaj yapmayı severdi ve gerçekten babamın göstermediği sevgiyi görmek istedi. İlk sevgilisi olduğunda galiba 14 yaşındaydı. O çocukla 17 yaşında evden kaçtı, yaklaşık 2 ay boyunca onu aradık. Her gün karakola gittik. En sonunda İzmir’de bulduk onu, almaya gittik. Karakola getirdiklerinde şikayetçi olmadı. “Çıkınca beni bulur, daha kötü şeyler yapar” diye düşünüyordu. O kişi hakkında çocuk kaçırmaktan kamu davası açıldı, hapse girdi. Kardeşim kötü durumdaydı. Birçok yerinde yara izleri vardı. Psikoloğa götürdük ve destek almaya çalıştık.

İki ay sonra kendine gelmeye başladığında babam onu eve kilitlemeye başladı. Ben ne kadar yanında olmaya çalışsam da babamdan kaynaklı olamıyordum. Annem uzun zaman sonra “artık yeter” dedi. Üvey babama, bizim onun kızı olduğumuzu, kendisinin her şeyin üstesinden gelebileceğini söyledi. Çünkü kardeşim kafayı yemek üzereydi. Sonraki aşamaları daha kolay oldu, kardeşim onu kaçıran insanların neler yaptığını bizlere anlattı ve biz birlik olduk. 10 kişilik bir arkadaş grubumuz vardı, içlerinden bir arkadaşımız bize bir kedi getirdi. “Bundan sonra birlikte yürüyelim” dedi. Kardeşimin gündüz bile geçmekten korktuğu yerlerden 4 kadın birbirimizden güç alarak geçmeye başladık.

Aradan zaman geçtikçe hayatın anlamını aramaya başladı, kendisi gibi gençleri bulup okumaya teşvik etti. Anneme bir erkeğin gücüne ihtiyacı olmadığını anlatmaya bile başlamıştı. Kardeşim derslerine asılıp üniversiteye hazırlanıyor. Psikoloji okumak istiyor. Birçok lise öğrencisine ders veriyor şimdi. Hayata tutunmanın elinizden tutanlar olunca kolay olacağını söylüyor ve kimsenin baskısından kurtulmanın zor olmadığını düşünüyor. Ona bakınca umut görüyorum, hayatını kurtarmanın mümkün olduğu binlerce çocuğun umudunu... Yaşadıkları o daha küçük bir çocukken gelmişti başına ve birlik olunca nelerin mümkün olduğunu gösteriyor yaşadıkları. Birlik olursak güneş bizim için doğacak. Birlik olmadığımızda kim bilir hangi pencerenin arkasında yarın başımıza neler geleceğinin korkusuyla yaşamaya devam edeceğiz.