LCW işçisi kadınlar dertli: Kreş yok, taciz çok

29 Nisan 2017 10:10

Kadın işçiler yaşadıkları sorunları ve taleplerini dile getirmeye devam ediyor. LCW çalışanı kadınlar işyerlerinde yaşadıkları tacizi anlatıyor. Bir büyük dertleri daha var: Kreş.

Neslihan Karyemez // Esenyurt

LCW'da çalışan bir kadın işçiyle 1 Mayıs üzerine sohbet ediyoruz... Söze işyerinde yaşanan sorunlardan başlıyor. Sürekli iş yetiştirme telaşı, ustaların artırdığı sayılar, yetiştirilemeyince kesilen primler... “Vardiyalı çalışıyoruz. Dört vardiya çalışırken üç vardiya sistemine geçildi. Bazı depolar kapatıldı. Birçok arkadaş işten çıkarıldı. Ben de çok korktum işsiz kalırsam ne yaparım diye” dedi ve ekledi: “Biz kadın işçilerin en büyük kaygısı işten atılmak.”
İşyerinde kadınların birçok kez tacize uğradığını anlatıyor LCW çalışanı “Biz kadınlar en çok tacize maruz kalıyoruz. Birkaç gün önce benimde başıma geldi. Ondan birkaç gün önce de bir başka kadın arkadaşımız tacize maruz kaldı. İşyerinin birçok yerinde kamera var. Normalde bizim kameralardan rahatsız olmamız gerekiyor sürekli izlendiğimiz için... Ama biz kadınlar kameraların olduğu bölümlerde daha az tacize uğruyoruz. İşyeri yönetimine de tacizleri söylediğimizde bize inanmıyorlar.”

KREŞ DERDİ HEP VAR

Kadınların yıllar boyu talep ettiği ücretsiz kreş hakkı burada da dile geliyor. “Bizim işyerinde kreş yok. Benim küçük bir çocuğum var. Bugün annem bakıyor. O da hasta. Yarın bakamaz hale geldiğinde ne yaparım bilmiyorum. Birçok kadın gece vardiyasını istiyor. Gündüzleri uyumayayım çocuklarımla vakit geçireyim diyor. Evin işlerini de anca bu zamanda yapabiliyor. Kreş olsa çocuğa bakım derdi olmaz. Güvenli bir ortamda olduğunu biliriz. Çocuklarımız hasta olduğunda hemen hastaneye ulaştırabiliriz. Sanayi bölgesi olduğundan uygun olmadığı söyleniyor. Ama sanayi de özel lise ve ilköğretim okulları var... Bir de kreş açmak yerine 3 ayda bir öğrenci yardımı yapılıyormuş işçilere... 3 ayda bir anca 450 lira, işçilerin gözünü boyamak için o da..." diyerek kadın işçilerin yaşadığı sorunları anlatıyor.
1 Mayıs’a sadece “Resmi tatil, işe gitmeyeceğimiz gün” diye bakılmasının yanlış olduğunu söylüyor: “Bir gün de olsa insan yerine koyulduğumuz gün. Bu nedenle 1 Mayıs benim için önemli.”