Her sabah saat 10’da annemi ararım. Mutlaka ama mutlaka 11’e kadar aramam lazım, aramazsam başıma bir şey geldiğini düşünür, hele ki son günlerde bir dakika bile sektirmiyorum. Muhabbet hep aynı başlıyor.

—Günaydın nasılsın?

—İyi sen?

—İyi, ne pişirdin ne yedin? Hava nasıl, ne giyindin, üşütme bak havalar dengesiz... falan filandan sonra kısa bir sessizlik veeeee son günlerin en çok merak edileni Özgür yine duş almadı… “Duş almadı dediği de kapıdan içeri girdiğinde ilk on dakikada duş almaması.

Özgür benim kardeşim, annemle birlikte yaşıyor; anneme göre Özgür bildiğin pis. Evden içeri girince hijyenik hale gelebilmesi için banyoda en az 2 saat kalması gereken bir canlı. Niye, çünkü Özgür bir restorantta çalışıyor, bütün gün koşturuyor ve bir yığın insanla temas halinde. E bunlar yeter mi, yetmez tabii asıl nedene gelelim. Corana var, annemin deyimi ile kolerana virüsü var. Ve Özgür yıkanmıyor.

Özgür ile muhabbetimiz de şu; “Bu annem bir gün benim postumu soyacak. Kapıdan içeri girdiğim anda başlıyor, ‘Banyoya koş, elini yüzünü yıka’. Nerdeyse koridorda soyacak üstümü başımı. Yeminlen bezdim, konuş şu annemle, her gün üstümü değişiyorum, yıkanıyorum yine de bana virüslü gibi davranıyor, davranmasın. Her yere kolonya döküyo, kutsal suyla şeytan kovar gibi her şeyime kolonya döküyor yıldım yahu. Yemeklerime bile kattığını düşünüyorum artık. Hayır, gece uyurken tırsıyorum, gelip içimde şeytan varmış gibi deşecek diye tırsıyorum. Uyurken bile bir şeyler sıkıyo odaya…”

Annem de şöyle; “Yok pis bu çocuk yıkanmıyo, kime çekti bu bilmem ki, elini suyun önüne tutup çekiyo. Temizce sabunla köpükle, ama nerede iyice yıkamıyor, biliyom ben. Yıkamıyo bu kendini...”

Bu cümleyi kurarken o kadar uzatıyor ki, sanırsın Özgür elinde ve onu kırklıyor. “Ya annecim, bizde korana virüsü yok, bak olsa bakanlık derdi. Bak bi kaç vaka oldu, şüphelendiler ama, İtalya’dan Yunanistan’a, Yunanistan’dan İran’a giden virüs bize gelmedi. Yok bizde. Gelmedi bize.” Bütün bunları inanarak mı söylüyordum, tabii ki hayır, ama annemin Özgür’ü bi salması lazım yazık çocuğa. Tamam sen gene dikkat et ama, bak yazık çocuğa yapma öyle şeyler, yıkanıyo o. Temizdir benim kardeşim.

KORONA BİZE Bİ ŞEY EDER Mİ!

Çarşamba sabahı annem beni 9.30 gibi aradı. Sesi titriyo, biri öldü sandım.

— Eso!

— Efendim anne?

— Eso gördün mü bak, ay ne oldu!

— Anne kime ne oldu?

— Gördün mü bak geldi işte!

— Ay kim geldi anne ne oldu?

— Kolerana virüsü gelmiş ne b..k yiyecez şimdi… Bu çocuk yıkanmıyo, her yeri temizliyom ama bi benle olmuyo işte. Gelmiş körolasıca kolerana virüsü. Bu Özo kesin getirecek o virüsü bu eve…

Sanırsın istenmeyen gelini almış eve getirecek de kaynana olarak annem karşı, cadı görümce olarak da bana dert yanıyo, gelini ortadan kaldıracağız. Çizdiği tablo bu.
Annemde durum bu da arkadaşlarımda da durum hiç farklı değil. İlaç öneren mi dersiniz, turşu yapıp gönderen mi... Sarımsakları boynuna kolye diye ilk kim asacak onu da biliyorum, ismi lazım değil “Handan” olacak ama bunlarla korunur muyuz göreceğiz!

Tuzlu suyu yanından eksik etmeyen, kolonyanın yanında bilimum dezenfektan sıvıları ile gezen, ıslak mendilini eksik etmeyen, toplucanak virüsten korunmak için ne gerekiyorsa uygulayan bizlerin bu topraklarda nelere nelere göğüs gerdiğimizi, nelerle mücadele ettiğimiz düşününce “Yav bu korona bize ne eder ki” demeden de duramıyorum arkadaş. Neyse gene de demeyelim önlemimizi alalım, bugün eve gidince hastaneden gelen sevgili eşimi kırklamayı düşünüyorum. Var mı yeni önerileri olan, çamaşır suyuna mı yatırsam acep, şöyle güzeeel bir ovsam aklansa paklansa. Annem duymasın Devrim’i tepeden tırnağa yıkar yeminlen.