Merhaba, başta benim gibi kendi ekmeğinin peşinde olup ve bu ülkenin gariban ve sesini hiçbir zaman duyuramayan bütün emekçilerini selamlıyorum ve sevgilerimi iletiyorum. Bu mektubu sadece kendi adıma değil benimle birlikte 7 kadın işçi için yazdığımı bilmenizi isterim.

Belediye işçileri olarak Aydın Valiliğinin sürdürdüğü güvenlik soruşturması sonucu benimle birlikte onlarca işçi kamu kurum ve kuruluşlarında çalışamaz denilerek kod-29 ile işten çıkarıldı. Geriye dönük hiçbir hak talep edemediğimiz gibi bu kriz ve pandemi döneminde açlık ile karşı karşıya bırakıldık.

Öncelikle yaşadığım şu talihsiz olaydan ve yerle bir olan psikolojimden bahsetmek istiyorum. Biri 14 diğeri 20 yaşında olan iki genç evladımın bana bakınca bir anne değil psikolojisini yitirmiş bir kadın görmelerinden bahsetmek istiyorum.

Bugün sadece çalıştığım işyeri için değil, hiçbir insanın ve hiçbir işletmenin benim ailemin mutluluğunu ve huzurunu bozacak bir neden olacağını düşünemiyorum bile ama maalesef son iki günde bana ve bize yapılan haksızlıklara karşı sesimi buradan duyurabileceğim kadar yetkili makamlara duyurmak istiyorum, gerekirse avaz avaz bağıracağım.

Bir buçuk yıldır emek verdiğim, kendi yerimden bile daha çok sahiplendiğim ve canla başla çalıştığım bu işletmenin çatısı altında birçok başarıya imza atmış ve takdir almışımdır. Bunu orada çalışan arkadaşlarım ve müdürler bizzat kendi gözleriyle görmüş ve beni takdir etmişlerdir.

Konusunun ne olduğunu bile bilmediğim belki de saçma sapan bir nedenden dolayı bu duruma düşürülmemizi kabul etmiyorum. Haksızlığa hiç tahammül edemediğim bu hayatta bu durumun ortaya çıkması canımı acıtmış ve gururumu yerler altına almıştır. Bu sebepten dolayı buna mani olan ve ekmeğimle oynayan kişi veya kişilerin derhal yaptıkları bu yanlışı görüp düzeltmelerini temenni ediyorum. Ne ile suçlandığımı bilmeden yüz kızartıcı suç ile suçlanıyorum. Bugüne kadar bir mahkeme ya da savcı karşına çıkmışlığım yoktur.

Manevi olarak etkilendiğim gibi işime son verildiği için tabii ki maddi olarak da etkilendim. Yine şunu belirtmek isterim ki benimle beraber en çok da yedi kadının sesi olmak istiyorum ve daha nice sesi çıkamayan kadınların sesi olarak cümlelerimi tamamlamak istiyorum. Bir kadın işçi olarak gece gündüz demeden çalışıp çabalayıp evine ekmek götürme derdindeyken yaşanan bunca haksızlık karşısında elbette bu hukuksuzluğu duyuracağız. Ve tekrar söylemek isterim ki biz emekçiler işimizi ve haklarımızı kazanana kadar mücadele edeceğiz ve sözümüzü bir adım geri atmadan söyleyeceğiz. Bu hukuksuzluğa karşı bütün emekçilerin bizim sesimize ses katmalarını bekliyoruz.

Fotoğraf:  Emre Orman/csgorselarsiv.org