Amerikan insan hakları savunucusu, siyahlar için eşit haklar aktivisti Fannie Lou Hamer, 6 Ekim 1917'de Mississippi kırsalında, ailesinin yirminci çocuğu olarak doğdu. 

Altı yaşındayken pamuk tarlalarında çalışmaya başladı. 1944'te plantasyon sahibi, Fannie'nin okuyup yazabildiğini keşfetti ve onu gözetmen yaptı. Bir yıl sonra traktör sürücüsü Perry Hamer ile evlendi. Eşiyle Ruleville'e yerleşti ve sonraki 18 yılını pamuk toplayıcı ve gözetmen olarak geçirdi.

1962'de siyah sivil haklar hareketi Ruleville'e erişti. Şiddetsiz Öğrenci Koordinasyon Komitesi (SNCC) tarafından eğitilen ve teşvik edilen Hamer ve diğerleri, seçim listesine katılma başvurusunda bulundular ama uydurma testleri geçemedikleri için kabul edilmediler. "İtaatsizliğinin" cezası olarak, Hamer işini kaybetti, tehdit telefonları aldı ve vurulmaktan kılpayı kurtuldu . Ancak gözü korkmadı: 1963'te SNCC'de alan sekreteriydi ve seçim listesine başarıyla kaydolmuştu. Sonraki on yıl boyunca Hamer, siyahların yalnızca siyasi durumuyla değil, aynı zamanda ekonomik durumuyla, özellikle de yoksul ailelere yönelik yardım programlarıyla ilgilendi.1964'te Hamer ve diğerleri, siyahları dışlayan Mississippi eyaletinin "Normal" Demokrat Partisi'ne alternatif olan "Mississippi Özgürlük ve Demokrasi Partisi" ni (MFDP) kurdu. 1964'te Atlantic City'deki Demokrat Parti Kongresi'nde, MFDP delegasyonunu özgürlük şarkıları söyleyerek toplantı yerine götürdü. Böylece protestolarını çok sayıda televizyon kamerası ve dolayısıyla tüm ulusun önünde ifade edebildiler.Hamer hayatının son on yılında birçok onursal ödül aldı. Kalpı, şeker ve kanser hastası olmasına rağmen 1970'lere kadar sayısız konuşma yaptı. 14 Mart 1977'de Mississippi Ruleville'deki evinden çok uzak olmayan Mound Bayou Belediye Hastanesi'nde öldü.

Örgütsel çalışmalarını düzenli olarak şarkılar, İncil hikayeleri ve mizahla renklendirdiği için Hamer, sivil haklar hareketinin içindeki ve dışındakilere bir liderde "profesyonelliğin" ne derece gerekli ve her zaman çok etkili olduğunu gösterebildi. Kökeni veya eğitimi ne olursa olsun herkesin harekete katkıda bulunabileceğini vurguladı. İnsanlara kendilerine güvenmeyi öğretti:

“Bayılıncaya kadar dua edebilirsiniz. Ama harekete geçip bir şey yapmaya kalkmazsanız, Tanrı bunu kucağınıza atmaz."

"Bir adam bana geldi ve beyazların durumdan sıkıldığını ve her şeyin olabileceğini söyledi. Ben de dedim ki: Hayatım boyunca ben de bundan sıkıldım. Ve şimdi de sıkılmaktan yoruldum."