Gebze Organize Sanayi Bölgesi’nde (GOSB) yer alan Flormar kozmetik fabrikasında Petrol-İş’te sendikalaştıkları gerekçesiyle işten çıkarılan çoğu kadın 132 işçinin 15 Mayıs’tan bu yana fabrika önünde sürdürdükleri eylem 76. gününde. Mücadelelerini ilk günden bu yana fabrika önünde kararlılıkla sürdüren işçilerle direnişlerini konuştuk.

‘KADINLARIN BAŞARABİLECEĞİNİZ ÖĞRENDİM’

Fabrika önünde direniş alanında görüştüğümüz işçilerden Pınar Koca, işten ilk atılanlardan. “İçeride işçi değil de köle olarak çalıştık. Direnişte kendime öz güvenim geldi” diyen Koca direnişi ise şöyle anlatıyor: “Direniş öğretiyor, ‘Ben yaparım, başarırım’ diyorsun, öz güven sağlıyorsun. Ya biz bu sendikayı içeri sokacağız, ya da Flormar kepenkleri kapatıp gidecek.” Direniş alanında sürekli engelle karşılaştıklarını belirten Koca, “Bir geliyoruz branda çekmişler, bir geliyoruz dikenli tel çekmişler, bir geliyoruz otobüsler kapının önünü kapatmış. Bizi acımadan işten çıkaran patron, hâlâ acımadan bize engeller çıkarıyor. Bu yüzden direniyoruz.”

7.5 yıllık Flormar işçisi Mine Özdemir ise direnişin kendine öğrettiklerini şöyle sıralıyor: “Normalde hiç konuşmadığım arkadaşlarım vardı, burada onlarla konuştum, birlik ve beraberliği öğrendim. En önemlisi kadınların başarabileceğini öğrendim, bizim başaramayacağız hiçbir şey yok.” Haklarının verilmediği için sendikalaştıklarını hatırlatan Özdemir, “Beni en çok işçi arkadaşların, kadınların dayanışması etkiledi” diyor.

‘EŞİM FABRİKADAN ARKADAŞLARIYLA TOPLANIP GELDİ’

7 yıllık Flormar işçisi Elif Uslu ise, kendisi gibi işçi olan eşinden destek aldığını anlatıyor: “Hep susmuşuz, keşke en başından örgütlenseydik. Öncesinde daha sakindim, şimdi daha çok özgür ve güçlüyüm. Ailem destekliyor beni, eşim Sandoz işçisi. Fabrikadan arkadaşlarıyla toplanıp geldiler, bize destek oldular. Destekler bize gurur veriyor.”

“Türkiye’de mücadele etmeden kazanılmıyor” diyen Selman Sakarya ise 1.5 yıldır Flormar işçisi. GOSB’nin içinde bulunan diğer patronların Flormar patronuna destek verdiğini belirten Sakarya, “Biz kazanırsak işçi sınıfı kazanacak” diyor.

ÇOCUKLARIYLA DİRENİŞ ALANINDA BİR ANNE…

Meral Aktaş 5 yıllık Flormar işçisi. İşten son atılanlardan. Aktaş, işten atılma sürecini şöyle anlatıyor: “Arkadaşlara el salladık, alkış tuttuk diye biz de işten atıldık. Bize baskı yaptılar, bölümümü değiştirdiler. Dışarıda olan arkadaşlarımızla göz teması kurmamamız için bize baskı yapıyorlardı. Dışarıda olmak daha kolay, içeride olmak çok zordu.”
Direniş alanına 3 çocuğuyla gelen Aktaş, “Çocuklarım işten atılmama rağmen neden fabrika önüne geldiğimi merak ettiler. Babası da onları getirdi, direniş alanındalar. Bu atmosferi yaşasınlar diye buradalar” diyor.

‘ANNEM KAZANACAK!’
Çocuklardan Batuhan’dan bir de direnişi: “İnsanları işten çıkartıyorlar, onlar da işe geri dönmek için bağırıyorlar. Kazanacaklar.”
Emirhan ise, “Burada direniş var. Anneme destek olmak için geldik, annem kazanacak” diyor.
En küçükleri Irmak, “8 yaşındayım. Annem hakkını aramak için burada, biz de ona destek veriyoruz” diyor.