Kreş deyince yüreğim yanıyor. Uzmanlar sürekli uyarıyor: “Çocukları tabletlerden, bilgisayarlardan uzak tutun. Bağımlı oluyorlar” diye. Evet, ben de biliyorum çocuğumun sosyal ortamda büyümesi gerektiğini, sürekli tablet ve telefonla haşır neşir olmaması gerektiğini, ama nafile... Elimden bir şey gelmiyor, çünkü lise üçe giden bir kızım, bir de kreşe gitmesi gereken üç yaşında bir kızım var.

Yakında okullar açılıyor. Okul masrafı zaten başlı başına belimizi büküyor, ben ve eşimin dışında bir de büyük kızın yol masrafları başlayacak şimdi. Eşim zaten özel bir yerde çalışıyor, para kazanabilmek için adeta ecel terleri döküyor. Kara kara düşünüyoruz nasıl yetişeceğiz diye. Yol parasına inanılmaz zam geldi, ben iki araçla gidiyorum işe, artık gerisini siz düşünün, daha yola çıkmadan maaş bitti. Hadi gelin bu düğümü siz çözün.

Küçük kızıma ise şu anda bir komşum bakıyor, sağ olsun iyi de bakıyor. Ama bu yetmiyor; hadi şimdi havalar iyi, arada bir parka çıkıyorlar, bir arkadaşına, komşusuna ziyarete gidince beraber götürüyor, pazara bile birlikte gidiyorlar. Götürsün istiyorum zaten, çocuk farklı insanlar görsün, enerjisini atsın, sosyal olsun. Her şeyden medet umuyorum artık.

Akşam eve gelince ben de her kadın gibi hemen mutfağa geçmek zorundayım. Akşam yemeği, kızım için bakıcıya göndereceğim ertesi gün kahvaltı ve öğlen yemeği hazırlıkları beni bekliyor. Arta kalan zamanda kızımla (asıl zamanı onunla geçirmem gerekirken) güzel ve kaliteli vakit geçirmeye çalışıyorum. Onu ihmal edersem ertesi gün vicdan azabı çekiyorum.

Şimdi gelelim yüreğimin yarası kreşe... Ben güzel kızımı hem kaliteli, hem uygun, hem de ehil ellere teslim edebileceğim bir kreş istiyorum. Özel kreşler beni hep korkutuyor. Maddi olarak da zaten karşılayamıyorum. Hadi bunu hallettim diyelim, kimlere teslim ettiğini bilmiyorsun, nasıl bir ekip çalışıyor bilmiyorsun. Çünkü artık her yer ticarethane, işletmeci mantığıyla bakıyorlar, gözünden bile sakındığın çocuğunu para olarak görüyorlar. Buralardan nasıl bir verim alınabilir ki? Hesap sorabileceğin bir kurum bile yok karşında.

O nedenle, ben ucuz ya da parasız, hesap verebilir bir kreş istiyorum. Gözüm arkada kalmadan gönlüm rahat olsun, ne yedi, ne içti diye düşünmek zorunda kalmayayım, en azında çalışırken kafam rahat olsun. Çok şey mi!