Yokluk, yoksulluk, işsizlik o kadar zorluyor ki kadınları… Kadınlar yaşadıklarını, hayatlarını derneğimize gelip paylaşıyorlar. Son dört yılda derneğimize gelip de yoksulluğun getirdiği zorlukları anlatan kadınların sayısı oldukça arttı… 

Derneğe uğrayanlardan biri 48 yaşındaki Ümmü. İki oğlu da cezaevinde, oğullarının eşleri de çocukları bırakıp gitmiş. İki aydır kirayı ödeyemeyen Ümmü, biri ilkokula yeni başlayan diğeri ortaokula giden torunlarının eğitim masraflarını nasıl ödeyeceğini kara kara düşünüyor: “Ortaokul için 350 lira bağış ve kırtasiye malzemeleri istediler. Şoke oldum. İlkokula gittim. Diğer torunuma da kayıt parası 400 lira istediler. Bir de kırtasiye ihtiyaç listesi verdiler elime. Bunları al gel, parayı yatır. Kaydını yapalım’ diye gönderdiler beni. Ne yapacağım? Zaten açlık ve yoksulluk arasında yaşamımızı sürdürüyoruz iki torunumla, bunları nasıl karşılayacağım?” diye soruyor.

‘PATİK ÖRÜP BAKIYORUM TORUNLARA’

74 yaşındaki Kezban uğruyor derneğe. “3 aydır kapalıydınız, kıyafet alamadım” diye serzenişte bulunuyor. Bir yandan da yazın ortasında patik örüyor: “Dernekten alıyordum kıyafetlerimi bir yaşlılık aylığım var, bir de patik örüp satıp iki torunuma bakıyorum. Anneleri öldü, oğlum da evlendi. Torunlara ben bakıyorum.”

Giderken “Eteklik gelirse bana ayırır mısınız?” diyerek ayrılıyor dernekten…

Üniversiteyi yeni bitirmiş bir genç kadın da “Dernek açılınca çok sevindim. Dernek kapalıyken derneğin telefonunu çok aradım kıyafet almak için” diye anlatıyor. Bizimle sohbet ederken iş bulamadığını, kirayı ve masrafları karşılamak için ev arkadaşı aradığını söylüyor.

BORÇLAR, İŞSİZLİK, TACİZ…

İşsiz, genç bir kadın babasının emekli maaşıyla geçinemeyip, bakkala olan borçları birikince, üzerine bir de üç ay kiralarını ödeyemeyince esnafları dolaşıyor ‘İş var mı’ diye. “Gönlümüzü görürsen 1000 lira veririz” tacizine maruz kaldığını söylüyor iş ararken…

Derneğe uğrayan bir başka kadın “Canım karpuz istiyor, alamadım” diyor.

‘SANKİ KOŞULLARIMDAN MEMNUNUM GİBİ TAVIR ALIYORLAR’

Temizlik firmasında inşaat temizliğine gittiğini, işi zar zor bulduğunu anlatan Filiz, bir de işe giderken mahalle baskısı yaşıyor: “Biten inşaatların temizliğini yapıyorum. Araba ile gelip beni alıyorlar. Ne zaman biterse o zaman bırakıyorlar. ‘Komşu da ev sahibini arayıp ‘Bu kadın nereye gidiyor, nerden geliyor’ diye soruyor. Tabii ki de ev sahibi ‘Bıktım, usandım’ diye anlatıyor sanki ben bu işten memnunmuşum gibi.”

DERNEĞE GELEN KADINLARIN SAYISI HER GEÇEN GÜN ARTIYOR

Kadınlar yaşadıkları yoksulluk içinde ‘Bir çare buluruz’ umuduyla derneği arşınlıyorlar her gün. Yaşanan yoksulluğun da yoksulluktan bıkıp çare arayan kadınların sayısının da her geçen gün arttığını bu derneğe gelen kadınlardan görebiliyoruz. Kadın işsizliği ve yoksulluğu giderek artarken bize reva görülen bu hayata karşı birlikte mücadele etmekten başka çare yok. Asıl çare birlikte yürüttüğümüz bu mücadelemizde!